Οι κοσμικοί άνθρωποι δεν
επιθυμούν τη θρησκευτική μόρφωση των παιδιών τους, γιατί τη θεωρούν
αιτία πολλών κακών και στρεβλώσεων. Απ’ την άλλη οι χριστιανοί είναι
επιφυλακτικοί στην παιδεία που απελευθερώνει τον άνθρωπο και μειώνει την
ηθική αξία των εντολών του Θεού. Ο άγιος Νεκτάριος όμως επιμένει στην
αναγκαιότητα και της θρησκευτικής μόρφωσης και της πνευματικής. Λέει
χαρακτηριστικά: «Η πνευματική και η θρησκευτική μόρφωση παρομοιάζονται
με δύο διαφορετικά δέντρα στο ίδιο χωράφι φυτεμένα, τα οποία πρέπει να
δέχονται την ίδια φροντίδα κι επιμέλεια για να αναπτυχθούν παράλληλα.
Διαφορετικά θα έχουν δυσανάλογη ανάπτυξη, η οποία θα έχει ως
αποτέλεσμα την αύξηση κι επικράτηση του ενός και το μαρασμό και την
ταπείνωση του άλλου. Εάν η επιμέλεια στραφεί προς το πνεύμα μόνο, η
καχεξία του θρησκευτικού συναισθήματος του ανθρώπου θα είναι
αναπόφευκτη. Εάν πάλι στραφεί μόνο προς τη θρησκεία, οι πνευματικές
δυνάμεις θα μαραθούν και θα ατονήσουν. Συνέπεια στην πρώτη περίπτωση είναι η αθεΐα, που οδηγεί στον κορεσμό, την αφροντισιά και την αυτοκτονία.
Στη δεύτερη περίπτωση συνέπεια είναι η δεισιδαιμονία, η ερινύς αυτή
της ανθρωπότητας, η οποία κρατάει στα χέρια της φωτιά και μαχαίρι και
απειλεί καθένα που έχει διαφορετική άποψη»