ΤΟ ΚΟΥΠΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΠΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 

Ένας γέρος βαρκάρης πήγαινε βόλτα με τη βάρκα του ένα νέο. 
Στα κουπιά της βάρκας είχε γραμμένο στο ένα τη λέξη: Προσευχή και στο άλλο τη λέξη: Εργασία.

Στ' ανοιχτά ο νέος λέει σαρκαστικά στο γέρο:
- Πας πολύ αργά · όποιος εργάζεται δεν έχει ανάγκη να προσεύχεται.

Ο γέρος δεν απάντησε, μόνο άφησε το κουπί που είχε τη λέξη προσευχή και άρχισε να κωπηλατεί μόνο με τ` άλλο.
 Κωπηλατούσε – κωπηλατούσε και η βάρκα γυρνούσε πάντα στο ίδιο μέρος.

Έτσι ο νέος εύκολα κατάλαβε ότι με το κουπί της εργασίας χρειάζεται και το κουπί της προσευχής και αυτά τα δύο δεν χωρίζονται.