ΧΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΦΥΡΩΜΑΤΑ!!!

(Μια αναφορά στο ευαγγέλιο της Κυριακής)
του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου Διδάκτωρος Θεολογίας

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατανοήσει κανείς την παραβολή του πλούσιου και του πτωχού Λαζάρου. Πλούτος και φτώχεια από την μια, κόλαση και παράδεισος από την άλλη. Μια αγκαλιά του Πατριάρχη Αβραάμ που περιμένει όλους, αλλά δυστυχώς δεν είναι σε όλους, είναι βέβαια για όλους.

Πολλοί σήμερα εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται τον Θεό. Κατά τον επίγειο βίο πολλοί ζουν σε ανέσεις και απολαύσεις και αγνοούν τις ανάγκες των άλλων. Και άλλες φορές επίσης είμαστε και εμείς φτωχοί και αβοήθητοι ή πλούσιοι και άσπλαχνοι. Η ζωή μας είναι ανάμεσα στους άλλους, ανάμεσα στους έχοντες και κατέχοντες και στους μη έχοντες. Στην διασκέδαση με φίλους και στις βόλτες, πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους σαν τον Λάζαρο. Μερικές φορές τους αγνοούμε, άλλοτε τους προσπερνάμε και άλλοτε ίσως τους περιφρονούμε. Αλλά όσο ευσεβείς και να είμαστε η προσευχή μας δεν είναι δεκτή στον Θεό.

Στην πολυκατοικία μας, στην γειτονιά μας και στην εργασία μας. Υπάρχουν πολλά χάσματα ανάμεσα στου ανθρώπους, που τα δημιουργούν οι άνθρωποι στον παρόντα κόσμο. Πολλά χάσματα και στον άλλο κόσμο επίσης, που είναι πάλι από τα έργα των ανθρώπων. Η λύση είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός που στέκει ανάμεσα στην παρούσα ζωή και στην μελλοντική, ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο, ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς.

Μετά τον επίγειο βίο και οι δύο, πλούσιος και φτωχός, βρέθηκαν αντίκρυ και όχι μαζί. Ο Λάζαρος βρισκόταν στην αγκαλιά του πατριάρχη Αβραάμ, μια ζηλευτή θέση που οι Φαρισαίοι επιθυμούσαν. Μια Θέση κοντά στον Πατριάρχη Αβραάμ, με άνεση και με αιώνια μακαριότητα. Ποιος δεν θέλει άραγε να είναι «εν τοις κόλποις του Αβραάμ»; πόσους Λάζαρους δεν βλέπουμε καθημερινά έξω από τα εστιατόρια, έξω από τις καφετέριες, έξω στους δρόμους, στα αζήτητα, δηλαδή στα σκουπίδια να ψάχνουν;;; Βέβαια και η εποχή μας έχει τους δικούς της πτωχούς και ανήμπορους Λαζάρους. Στην καθημερινότητά μας υπάρχει δυστυχώς αυτό το χάσμα που προέρχεται από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτό το χάσμα φτιάχνει και το αιώνιο χάσμα, όχι μόνο ανάμεσα σε εμάς και στον θεό, αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους, και σε αυτήν την ζωή και στην άλλη. Μόνο που το χάσμα στην άλλη ζωή είναι αιώνιο διαχωριστικό, δεν είναι υποφερτό, και πάνω απ’ όλα ούτε μπορούν να το περάσουμε, είτε από την μια ή την άλλη μεριά. Δεν αρκεί να είμαστε μόνο πιστοί και ευσεβής, πρέπει να είμαστε και εύσπλαχνοι και συμπονετικοί. Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο είναι το λάδι του ελέους, εκείνο που δεν γιατρεύει μόνο τις πληγές σε αυτήν την ζωή των πονεμένων και καταφρονημένων, αλλά εκείνο που διαλύει το χάσμα, και μάλιστα το αιώνιο. Είναι το γεφύρωμα. Και αυτό γίνεται και πάλι σε αυτήν την ζωή, αν εμείς το θελήσουμε. Αμήν!