Ο πατέρας Ανδρέας Αγαθοκλέους περιγράφει την δυσκολία αλλά και την ευλογία της Μεγάλης Σαρακοστής.
«Μεγάλη Σαρακοστή: πορεία προς το Πάσχα, περίοδος χαρμολύπης, τρόπος
ζωής του χριστιανού, κόπος και πόνος για την ολόφωτη νύκτα του «Χριστός
Ανέστη!».
Ποιος μπορεί να περιγράψει τα βιώματα όσων συν-πορεύονται τον
κοπιαστικό δρόμο της, με την ειρήνη της καρδίας και την κρυμμένη χαρά;
Πώς θα εξηγήσεις τη δυσκολία της νηστείας, των πολλών ακολουθιών, των
μεγάλων Κυριακών, που μεταποιείται σε γλυκύτητα;
Αλήθεια, η Μεγάλη Σαρακοστή
χρειάζεται, για να την περάσεις με λαχτάρα για την εορτή των εορτών,
λεβεντιά, αρχοντιά, θάρρος. Δεν είναι για τους μίζερους, τους
κλαψιάριδες, τους δειλούς. Δεν είναι για τους φίλαυτους. Αυτούς που
προσέχουν μη δυσκολευτούν, μην κουραστούν, μην πεινάσουν.
Όποιος δοθεί στο Χριστό, του δίνεται.
Όποιος δυσκολευτεί, ξαποσταίνει,
Όποιος μετανοεί, ελευθερώνεται.
Όποιος πονέσει για τον αμαρτωλό εαυτό του, αναπαύεται.
Στην πορεία αυτή δεν είμαστε μόνοι. Κι άλλοι Ορθόδοξοι σ’ όλο τον
κόσμο πορεύονται όπως εμάς, αγωνίζονται, νηστεύουν, προσεύχονται. Η
Εκκλησία, ως Μάνα, μάς εφοδιάζει με τα καθημερινά Μεγάλα Απόδειπνα, τις
Προηγιασμένες Λειτουργίες για να κοινωνούμε και μεσοβδόμαδα κι όχι μόνο
τις Κυριακές, τους Χαιρετισμούς προς την Παναγία
μας. Κι ακόμα, μας προτείνει την εξομολόγηση ως αποτέλεσμα μετανοίας,
για να ’ναι η πορεία της Σαρακοστής και της ζωής μας πιο ανάλαφρη, πιο
άνετη, πιο χαρούμενη.
Πράγματι, η Μ. Σαρακοστή είναι στάδιο, το «στάδιο των αρετών», που
εισέρχονται όσοι θέλουν. Η ψυχολογική πίεση περί τιμωρίας από το Θεό ή
όποια άλλη έξωθεν πίεση, δεν έχει θέση. Ο αγώνας που γίνεται ελεύθερα
έχει χαρά, κι ας είναι κοπιαστικός. Η προσπάθεια πηγάζει από την
επιθυμία να «κάνουμε κάτι» για Εκείνον που μας αγάπησε μέχρι θανάτου.
Πώς, άλλωστε, θα δείξουμε την αποδοχή μας για τη θυσία Του;
Μεγάλη Σαρακοστή: η ευλογημένη περίοδος του χρόνου, η όμορφη πορεία
προς το Πάσχα, η δυνατότητα της μετάνοιας, που φέρνει τη χαρά της
παρουσίας Του μέσα μας και μας χαρίζει από τώρα Ζωήν αιώνιον».