Αν θέλουμε να υποφέρουμε με ευκολία την κάθε θλίψη και τους πειρασμούς, ας έχουμε εμπρός στα μάτια μας πάντοτε το θάνατο για χάρη του Χριστού μας.
Τέτοια εντολή έχουμε, να σηκώνουμε το σταυρό μας και να τον ακολουθούμε πρόθυμοι και έτοιμοι για το θάνατο. Γιατί εκείνος, που επιθυμεί να πεθάνει για το Χριστό, καθόλου δεν θα δυσκολευτεί στα επίπονα και λυπηρά.
Και όποιος θέλει να γίνει κληρονόμος του Χριστού, πρέπει να επιθυμεί και τα πάθη Του με ζήλο.
Πρέπει λοιπόν και χωρίς να θέλουμε, να σπρώχνουμε τον εαυτό μας στην
αρετή: Στην αγάπη, όταν στερούμεθα αγάπης. Στην πραότητα, όταν αυτή μας
λείπει.
Στο να έχουμε συμπαθή και φιλάνθρωπη καρδιά. Στην προσευχή, όταν δεν έχουμε πνευματική προσευχή. Βλέποντας ο Θεός
τον αγώνα ν’ αποκτήσουμε τα πιο πάνω έρχεται βοηθός και μας δίνει και
μας γεμίζει με όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Επίσης στο να μη
κατηγορεί κανένα, να μη κατακρίνει, να μην υπερηφανεύεται.
Όλα αυτά γίνονται εύκολα όταν ενωθούμε και έλθει και κατοικήσει μέσα μας ο Κύριος,
που είναι το κινούν και το αίτιον εκπληρώσεως κάθε καλού και κάθε
αρετής, όπως μας το είπε· «Χωρίς εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε».