Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ

 « Μου λες να σου τονώσω το ηθικό.
Δεν μπορώ.
Θα το κάνεις μόνος σου.
Αλλιώς, θα κολλάς σε ανθρώπους

και θα περιμένεις απ’ αυτούς τη δύναμη....
Θα αγαπήσεις τον εαυτό σου μόνος σου.
Η ευθύνη είναι δική σου.
Ας είναι όλα αυτά καρπός της απόφασής σου.
Να ‘ναι δική σου επιλογή.

Με τη βοήθεια του Θεού, που πρώτος σε υπεραγαπά.
Ζήτα Του να σου πει πόσο πολύ σε αγαπά.
Το κορμί σου, την ψυχή σου, τις ανάγκες σου,

τις βαθιές σου επιθυμίες, που ο Ίδιος έσπειρε μέσα σου.
Βλέπει την αξία σου,

ακόμα και τη μέρα που σε απολύουν τελεσίδικα.
Θαυμάζει την ομορφιά σου, ακόμα κι αν έχεις σπυράκια.
Σε θεωρεί μεγάλο, ενώ είσαι κοντός.
Σε αγκαλιάζει θερμά, ακόμα κι αν πάσχεις ψυχολογικά.
Σε κοιτά με ελπίδα,

τις πιο τραγικές στιγμές της απελπισίας σου.
Σε πλησιάζει, κι ας είσαι άπλυτος.
Σε χαϊδεύει, κι ας είσαι αξύριστος.
Θέλει να σε χαλαρώσει,

όταν εσύ είσαι τόσο σφιγμένος.
Αξίζεις πολλά.
Όλα θα αλλάξουν αν το νιώσεις.
Αρκεί να επιτρέψεις στον εαυτό σου

να ερμηνεύσει αλλιώς το βίο σου.
Με τα μάτια του Χριστού.
Αυτού του Χριστού που παραπάνω περιγράφω.
Διότι, υπάρχουν και πολλοί άλλοι " Χριστοί " . »

                                                                                 π. Ανδρέας Κονάνος