~ Ακόμα και αν με βασανίζεις, με βοηθάς με τον τρόπο αυτόν να μαθαίνω, να σε υπομένω και να σε συγχωρώ.
Αγάπη
να ‘χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν’ αφήσεις. Κι όσοι έρχονται έπειτα
από χρόνια κοντά στον τάφο σου και σε θυμούνται και σε φέρνουν στη σκέψη
και στο μυαλό τους να λένε: «Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε
καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κανέναν κακία.
Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε.
Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα
μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ’ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του
πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί σε αρρώστους και σε βασανισμένους».
Αυτό μ’ αρέσει πολύ. Είναι κάτι που ζηλεύω. Είναι το ανώτερο
χάρισμα. Ετσι δεν λέει και η Αγία Γραφή; «Πίστη, ελπίδα κι αγάπη. Μείζον
δε τούτων, η αγάπη». Το ανώτερο. Σήμερα μιλήσαμε για τα ανώτερα. Καλή
δύναμη σου εύχομαι. Κάνε ένα βήμα να αγαπήσεις, να χαρείς, να νιώσεις
τον πλούτο αυτής της ομορφιάς μες στην ψυχή σου. Και μην πληγώνεσαι αν
δεν σ’ αγαπούν. Δεν αξίζει να στενοχωριέσαι, αν δεν σε αγαπούν. Μην
ασχολείσαι με το πώς σου φέρονται οι άλλοι, διότι θα αρρωστήσεις. Μάθε
εσύ ν’ αγαπάς. Ανεξαρτήτως τι κάνουν οι άλλοι. Μάθε εσύ -σαν τον Θεό- να
δίνεις. Σαν τον ήλιο να λάμπεις. Ασε τους άλλους. Αν δεν σ’ αγαπάνε,
δεν πειράζει. Γιατί ούτε κι εσύ αγαπάς πάντα. Αν μάθεις την τέλεια
αγάπη, τότε θ’ αγαπάς. Ωσπου να μάθεις, κάνεις λάθη. Ετσι είναι οι
άνθρωποι.
Μην περιμένεις πολλά απ’ τους ανθρώπους. Μην απαιτείς και
λες: «Εγώ σ’ αγάπησα. Τώρα θέλω κι εσύ να μ’ αγαπάς». Μην κινείσαι έτσι.
Εσύ θα τρέφεσαι απ’ αυτή την πηγή που θα βγαίνει από μέσα σου. Κι αν οι
άλλοι σου ανταποδώσουν αγάπη, θα ‘ναι ωραία. Αν δεν σου ανταποδώσουν,
δεν πειράζει. Μην γκρινιάζεις, γιατί μετά χάνεις αυτό το καλό που
κάνεις, κι είναι μισό. Εσύ θ’ αγαπάς. Αγάπη, αγάπη, αγάπη. Ωραία λέξη.
Καλή δύναμη. Και γράψε αυτή τη λέξη στην καρδιά σου. Λέγε τη και με το
στόμα σου. Και πες τη και σήμερα σε κάποιον.
Πες τη στο παιδί σου, στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, πες τη
στα αδέλφια σου. Σε παρακαλώ, σήμερα βρες κάποιον και πες του τη φράση
«σ’ αγαπώ». Σ’ εμένα μην την πεις πάλι. Διότι εγώ το ξέρω. Μου το ‘χεις
ξαναπεί τόσες φορές. Πες το όμως και σε κάποιους στους οποίους δεν το
έχεις πει γιατί δυσκολεύεσαι. Εκεί θέλω να το πεις. Να πεις «σ’ αγαπώ».
Κι αν σε κοροϊδέψουν και λίγο, δεν πειράζει. Συνέχισε να το
λες από μέσα σου μετά. Μην το λες με τρόπο που να προκαλείς. Να λες στον
άνθρωπό σου: «Σ’ αγαπώ και σ’ ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για
μένα. Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις. Που με βοηθάς. Που με στηρίζεις. Που με
βασανίζεις. Και με βοηθάς και με τον τρόπο αυτόν να μαθαίνω. Και με
βοηθάς να σε υπομένω, να σε συγχωρώ».