Μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και τους βιασμούς που έλαβαν χώρα,
η Κυπριακή Εκκλησία επέτρεψε τις αμβλώσεις για τις περιπτώσεις αυτές.
Ρώτησε, λοιπόν, κάποιος τον Γέροντα, αν αυτό ήταν σωστό ή όχι.
Και εκείνος απάντησε:
– Όχι! Δεν είναι σωστό. Αν η βιασθείσα είναι κοσμική δεν τίθεται
θέμα, διότι αυτή δεν πρόκειται να ρωτήσει την Εκκλησία τι να κάνει. Αν
όμως η κοπέλα είναι πιστή, τότε θα κρατήσει τον καρπό του βιασμού της
και όταν παρουσιασθεί ενώπιον του Θεού, θα Του πει: «Διά τους λόγους των
χειλέων Σου εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς» (Ψαλμ. Ιστ΄ 4). Αυτό το παιδί
ήταν το όνειδός μου, το μαρτύριό μου, ο σταυρός μου. Το κράτησα και δεν
παρέβην το θέλημά Σου. σκεφθείτε με τι παρρησία θα σταθεί ενώπιον του
θρόνου του Θεού μια τέτοια γυναίκα!
– Τι είναι όμως ανώτερο: η ζωή ή τιμή; Εγώ νομίζω η τιμή. Ακριβώς,
λοιπόν, για ν’ αποφύγει μια τέτοια κοπέλα τη διαπόμπευση από τη γέννηση
ενός νόθου παιδιού, καλό θα ήταν να προβεί σ’αυτή την έκτρωση.
– Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά, την οποία δεν λαμβάνεις υπ’ όψιν
σου: Δεν έχεις το δικαίωμα να διαφυλάξεις την τιμή σου, αφαιρώντας τη
ζωή του, δηλ. τη ζωή κάποιου άλλου, όπως είναι το κυοφορούμενο έμβρυο. Η
ζωή και η τιμή μπορούν ενδεχομένως να συγκριθούν, αλλά μόνο όταν
συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο.