Η Αγία Αικατερίνη, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση αγίας, καθώς μετά κι από υπόδειξη της Παναγίας
δέχθηκε δαχτυλίδι μνηστείας από τον Ιησού (στον ύπνο της). Η Αικατερίνη
φέρεται να ακολούθησε την μοιραία οδό των πρωτοχριστιανών: Μαρτύρησε
για την πίστη της, παρά τα ανταλλάγματα που δέχθηκε.
Στην αρχική φυλάκιση η νεαρή αγία υπέμεινε τις πιέσεις και τις
κακουχίες με θάρρος και υπομονή που αντλούσε από την δύναμη της βαθιάς
της πίστης. Όταν στη συνέχεια έμαθε η Αυγούστα Φαυστίνα τον λόγο της
καταδίκης της αγίας θαύμασε την καρτερικότητά της και ζήτησε να την
επισκεφθεί η οποία και έγινε με συνοδεία 200 στρατιωτών υπό τον
Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο οι οποίοι τελικά κατηχήθηκαν στη νέα
θρησκεία.
Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της Φαυστίνας και της
ακολουθίας της και την τελική πλέον εκτέλεση της αγίας. Μέσον θανάτωσης
ήταν ο «βασανιστικός τροχός» που έμοιαζε με τροχό η περιφέρεια του
οποίου έφερε καρφιά (ήλους) που ετίθετο σε κίνηση με σχοινιά και
τροχαλίες πλησιάζοντας αργά το ιστάμενα δεμένο σώμα του καταδίκου) με
συνέπεια τις αρχικές εκδορές μέχρι διαμελισμού. Ο θρύλος στο σημείο αυτό
αναφέρει πως τα καρφιά του τροχού όταν πλησίασαν το σώμα της αγίας αυτά
ένα-ένα αποσπόταν ή θραυόταν. Κατ΄ άλλο θρύλο ο εν λόγω τροχός πριν
πλησιάσει το σώμα της Αγίας διαλύθηκε «στα εξ ων συνετέθη».
Έτσι και αποφασίσθηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της αγίας που όταν
συνέβη αυτός οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί αίμα. Στη
συνέχεια δι΄ άλλου θρύλου το πάναγνο σώμα της αγίας μεταφέρθηκε υπό
«πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου όπου επί αιώνες
έμεινε άταφο, κατά τους βιογράφους της και την ιερή παράδοση, μέχρι τον
6ο αιώνα, όπου ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος
ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της αγίας το οποίο και
εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη.