Σε
δύο χρόνια θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Επέτειο της Εθνικής
Παλιγγενεσίας. 1821-2021. Αλήθεια με τι ψυχή θα προσέλθουμε στη μεγάλη επέτειο;
Ποιοι είμαστε εμείς σήμερα; Τι έχουμε κρατήσει από κείνες τις αθάνατες γενιές;
Πέρασαν διακόσια χρόνια και κοντεύουμε να τα χάσουμε όλα.
Ξαναγυρίζουμε σε μια
νέα αιχμαλωσία και ένα ταπεινωτικό καθεστώς υποταγής και ηττοπάθειας. Αυτά που
τάξαμε τότε και σαν Έθνος με μια ψυχή και μια φωνή τα αποφασίσαμε, τα ξεχάσαμε
και συρόμαστε πλέον δέσμιοι και φτωχοσυγγενείς, οι απόγονοι των Αγωνιστών του
΄21, πίσω από τα θελήματα της Ευρώπης και μάλιστα της Νέας Τάξεως Πραγμάτων,
δηλαδή της αναμείξεως πληθυσμών και πολιτισμών, της αλλαγής συνόρων και
οροθεσιών. «Μετακινούμε τα όρια που έθεσαν οι Πατέρες μας». Προχωρούμε δηλαδή
«ελαφρά τη καρδία» στην επαναδιαπραγμάτευση όλων αυτών που με αίμα κερδίσαμε
και αποκτήσαμε. Από «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» που ήμασταν, γίναμε σήμερα και
πολιορκημένοι και ηττημένοι με προοπτική ενδεχομένως να γίνουμε και σκλαβωμένοι
ξανά διαπαντός.
Στα
τελευταία 10 Μνημονιακά χρόνια έγινε τόσο κακό, όσο δεν έγινε όλα τα 200 χρόνια
που πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Αυτό είναι φοβερό.
Μέσα
σε 10 χρόνια (2010 -2020) χαλάσαμε τη θρησκεία μας, αλλάξαμε το Σύνταγμά μας,
δώσαμε την περιουσία μας, εκχωρήσαμε την ελευθερία μας, διαλύσαμε την κοινωνική
συνοχή μας, την οικογένειά μας, την ιστορία μας, την Παιδεία μας. Αρχίζουμε και
«συμβιβαζόμαστε» για την Κύπρο μας, τη Μακεδονία μας, ίσως το Αιγαίο και τη
Θράκη μας. Χάσαμε την αξιοπρέπεια, την κυριαρχία μας, την ανεξαρτησία μας. Κάτω
από τη «δαμόκλεια σπάθη» και τη διαρκή απειλή της οικονομικής καταστροφής και
της εξόδου μας από το Ευρώ, πάθαμε «βέρτιγκο», θολώσαμε και δώσαμε οικειοθελώς
τα πάντα. Παραδοθήκαμε μέσα σε λίγες ώρες πιεστικών διαπραγματεύσεων, ενώ οι
πρόγονοί μας άντεξαν 400 και 500 χρόνια διώξεων και πιέσεων και κεφαλικών
φόρων. Στο Μεσολόγγι, έτρωγαν σκυλιά, γάτες, δέρματα και τουκνίδες… αλλά δεν
παραδόθηκαν, δεν πρόδωσαν. Έκαναν ηρωϊκή, λεβέντικη και ελληνική έξοδο.
Εμάς
τόσο πολύ μας στοίχισε η οικονομία! Δυστυχώς αυτό έγινε τα τελευταία 10 χρόνια
το κριτήριο των αποφάσεών μας! Είπαμε: «ευρώ και πάρε μας την ψυχή» και την
περιουσία και τα κοιτάσματα και τον πλούτο και τη Μακεδονία και την Αμφίπολη.
Κρίμα! Κρίμα για τους Έλληνες! Τώρα πλέον δεν θα ξαναπεί κανένας ότι «οι Ήρωες
πολεμούν σαν τους Έλληνες». Από τούδε και στο εξής το “pourquoi?” των
Γάλλων θα είναι και δικό μας.
Ασφαλώς
η Κρίση έχει την αιτία της. Τα αίτιά της. Το ατομικό συμφέρον, τις
λαθροχειρίες, τις σπατάλες, τις ατασθαλίες… Δεν υπάρχουν πλέον Ηγέτες να
τραβήξουν μπροστά. «Εξέλιπεν ηγούμενος» από το λαό μας. Μας κυβερνούν πολιτικά
μειράκια, ευάλωτα και ανιστόρητα. Οι πολιτικές πρακτικές μας διέπονται από
κοσμοπολιτικές, διεθνιστικές και εθνομηδενιστικές απόψεις. Δεν είμαστε άξιοι να
έχουμε «άνδρες» στη φυλή μας. Διευθετούν πλέον τις τύχες μας άνθρωποι με φοβικά
σύνδρομα και εξαρτήσεις.
Το
πιο βαθύ όμως αίτιο είναι η αλλοίωση της ψυχής μας. Αυτό βέβαια έγινε σταδιακά
από την ανθελληνική και αντιχριστιανική προπαγάνδα στα σχολεία μας και στα
σπίτια μας μέσω της Τηλεοράσεως. Από την κατάλυση των ιδανικών μας και το
γκρέμισμα της ιστορίας μας. Η ανιστόρητη πλέον πορεία μας μέσα στο χρόνο έφερε
απώλεια της αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας μας. Αυτό στέρησε στην ψυχή μας το
θάρρος της υπάρξεως και της ελευθερίας. Πλέον «ουκ ήν φωνή ουκ ήν ακρόασις»
ελληνικής ιστορίας, για να ψυχωθούν οι Έλληνες. Δεν ακούγεται πλέον λόγος
Φιλόθεος και Φιλόπατρις. Γίναμε δυστυχώς «κυνάρια» σε ξένες αυλές γλύφοντας τα
κόκαλα που μας πετάνε οι άλλοι.
Συναφές
με αυτό είναι και η η απουσία ρωμαλέου θρησκευτικού και πνευματικού λόγου. Στην
αφωνία των ανθρώπων των γραμμάτων προστέθηκε και η αλαλία των θρησκευτικών
ηγετών. Αυτοί όμως οι πνευματικοί ηγέτες, οι διδάσκαλοι του Γένους, ο Ρήγας
Φερραίος και ο Πατροκοσμάς, αυτοί ήταν που «θέριεψαν την αποσταμένη ελπίδα» στο
πονεμένο παρελθόν με το λόγο τους. Η Εθναρχούσα Εκκλησία και το τιμημένο ράσο.
Όταν
λείψει η ιστορική γνώση χάνεται και η ιστορική συνέχεια. Η ιστορική γνώση γεννά
αυτογνωσία, η αυτογνωσία εγείρει τη συνείδηση, η συνείδηση πυρπολεί τον λόγο, ο
λόγος τελικά χτίζει την πίστη και η πίστη δημιουργεί το θαύμα και αναγεννά τον
λαό από τις στάχτες. Αν λείψει και ο λόγος από αυτούς που έχουν επωμισθεί τη
«διακονία του λόγου», όταν σωπάσουν τα «εύλαλα» τα χείλη των ευσεβών και όλα
γύρω έχουν ισοπεδωθεί, τότε συμβαίνει εθνική συμφορά από τα «άλαλα χείλη των
ασεβών», και τούτο συνιστά εσχάτη προδοσία.