Η γνώση της ιστορίας είναι στο έπακρο διδακτική, συνάμα όμως προκαλεί
και οδύνη. Είναι διδακτική, επειδή μας υποδεικνύει τις συνθήκες κάτω από
τις οποίες οι πρόγονοί μας μεγαλούργησαν. Προκαλεί οδύνη, επειδή
υποδεικνύει τις αδυναμίες των προγόνων μας, εξ αιτίας των οποίων επήλθαν
επάνω τους συμφορές.
Συνήθως αρεσκόμαστε να προβάλλουμε τις χρυσές, όπως τις αποκαλούμε,
σελίδες της ιστορίας, επιχειρώντας παράλληλα να καλύψουμε με πέπλο λήθης
τις αποκαλούμενες μελανές. Βέβαια κατά τις τελευταίες δεκαετίες
εκδηλώνεται διαστροφική τάση σε κύκλο μισελλήνων, Ελλήνων την καταγωγή,
οι οποίοι επιχειρούν να προβάλουν ως μελανές ακόμη και χρυσές σελίδες!
Υποταγμένοι στο δυτικό «πνεύμα» αναμασούν δουλόφρονα θέσεις μισελληνικών
κύκλων της Δύσης.
Η 29η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της άλωσης της βασιλεύουσας των πόλεων, της Κωνσταντινούπολης.
Με την άλωση διαλύθηκε η χιλιόχρονη ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή
Ρωμανία, η γνωστή ανά την υφήλιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο Βυζάντιο (330
-1453 μ.Χ.). Πολύς ο λόγος, ακόμη και από Έλληνες ιστορικούς και
κοινωνικούς αναλυτές, για το τί ακριβώς ήταν η αυτοκρατορία αυτή.
Εντείνεται στη χώρα μας η διασπορά της άποψης ότι δεν υπήρξε ελληνική,
αλλά πολυεθνική. Κάποιοι, στο έπακρον υποταγμένοι στις δυτικές
αντιλήψεις, κατάντησαν να αρνηθούν πλήρως την ελληνικότητά της! Μεταξύ
αυτών ο σημαιοφόρος θεωρούμενος του ελληνικού διαφωτισμού Κοραής, που
υποστήριξε ότι οι βυζαντινοί υπήρξαν κατακτητές των προγόνων μας! Και
κατρακύλησε ο ίδιος σε μεγαλύτερη κατάντια υποστηρίζοντας ότι οι Έλληνες
υπήρξαν υπόδουλοι διαρκώς από την κατάκτηση της Νότιας Ελλάδας από τον
βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄, υπηρετώντας έτσι κατά τον καλύτερο
τρόπο την πλαστογράφηση της ιστορίας από τη γερμανική σχολή ιστορίας, η
οποία λυσσομανά ακόμη να δικαιωθεί! Τυφλωμένοι από τα «φώτα» της
Εσπερίας δεν αντιλαμβάνονται ότι οι κύκλοι της Δύσης αντιφάσκουν στο
έπακρο, καθώς από την άλλη προβάλλουν την εμπαθή, λόγω φιλοδοξίας, στάση
του Καρόλου, του επονομασθέντος μεγάλου, ότι οι αποκαλούμενοι Ρωμαίοι
της Ανατολής ήσαν Γραικοί, δηλαδή Έλληνες. Βέβαια φρόντισαν οι δυτικοί,
προαιώνιοι εμπαθείς εχθροί μας να φορτώσουν τον όρο Γραικός, πέρα από το
εθνικό περιεχόμενο, και με πλήθος απαξιωτικών εννοιών, όπως ασυνεπής,
κατεργάρης, πανούργος!
Η αυτοκρατορία ήταν όντως κατά τους πρώτους αιώνες πολυεθνική.
Σύντομα όμως και συγκεκριμένα μετά την απώλεια εδαφών από τους
προελαύνοντες Άραβες (αρχή του 7ου αιώνα μ.Χ.) απέκτησε εθνική
ομοιογένεια, καθώς η Μικρά Ασία είχε ήδη, ως επί το πλείστον,
εξελληνιστεί. Το μαρτυρούν αυτό οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας του 4ου
μ.Χ. αιώνα. Από αυτούς οι Τρεις Ιεράρχες είναι, τύποις βέβαια πλέον, οι
προστάτες της ανύπαρκτης παιδείας μας. Μαρτυρία έξοχη περί της
ελληνικής συνειδήσεως των κατοίκων της αυτοκρατορίας έχουμε σε
απαντητική επιστολή του αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη, αγίου της Εκκλησίας,
προς τον Πάπα της Ρώμης λόγο καιρό μετά την πρώτη άλωση της
Κωνσταντινούπολης. Και όμως οι εθνομηδενιστές έχουν το απύθμενο θράσος
να υποστηρίζουν ότι το νεοελληνικό έθνος είναι τεχνητό, δημιούργημα της
ιδεολογίας των ξένων «προστατών» μας!
Η Ρωμανία έπεσεν, η Ρωμανία επάρθεν, θρηνεί ο Πόντιος λαϊκός ποιητής.
Το τραγουδούμε κάθε φορά κατά την ημέρα μνήμης, χωρίς όμως τη διάθεση
να εγκύψουμε στα αίτια της παρακμής και της επακόλουθης άλωσης. Γιατί
πάντοτε η παρακμή προηγείται του τέλους.
Οι Οθωμανοί, που διαδέχθηκαν στο προσκήνιο τους μετριοπαθέστερους Σελτζούκους Τούρκους
προήλασαν με εντυπωσιακή άνεση. Και δεν ήσαν ούτε πολυπληθέστεροι ούτε
αρτιότερα οργανωμένοι και εξοπλισμένοι από τους Άραβες, οι οποίοι
αποκρούστηκαν στις ανατολικές εσχατιές της Μικράς Ασίας. Γιατί δεν
επανελήφθη το έπος των Ακριτών; Μια πρόχειρη εξήγηση είναι ότι η
αυτοκρατορία μας, ναι η δική μας, δεχόταν διαρκώς πισώπλατα τα
μαχαιρώματα της Δύσης, αλλά και των Σλάβων της Βαλκανικής. Αυτό βέβαια
είναι ιστορικά αληθές, όμως άλλη είναι η κύρια αιτία της αδυναμίας προς
απόκρουση των εχθρών της: Η διαφθορά. Έχοντας την τάση να προβάλλουμε
μόνο τις χρυσές σελίδες της ιστορίας, αποφεύγουμε την εξόχως διδακτική
προβολή και των αντιστοίχων μελανών. Η διαφθορά εξαπλώθηκε με ραγδαίο
ρυθμό στην καμπή της πρώτης χιλιετίας. Η αμφισβήτηση της κεντρικής
εξουσίας από τοπάρχες, επίδοξους φεουδάρχες κατά τα δυτικά πρότυπα,
οδήγησε σε πολλές εμφύλιες συγκρούσεις.
Ο Βασίλειος Β΄ δεν θα επέτρεπε στον Σαμουήλ, που διεκδικούν κατ’
αποκλειστικότητα οι Βούλγαροι και συνδιεκδικούν οι «Μακεδόνες», να
αλωνίζει στην κυρίως Ελλάδα, αν δεν είχαν εκδηλωθεί κινήματα στη Μικρά
Ασία. Σύντομα μετά τον θάνατο αυτού, του πολεμιστή αυτοκράτορα, οι
τοπάρχες επέβαλαν είδος φεουδαρχίας και οι αυτοκράτορες επέβαλλαν ολοένα
και περισσότερους φόρους για να έχουν προσόδους για κατασπατάληση! Οι
λίγοι ικανοί αυτοκράτορες στάθηκαν ανήμποροι να επαναφέρουν την αίγλη
στην αυτοκρατορία, ιδιαίτερα μετά την εκχώρηση προνομίων στους άπληστους
και ανερχόμενους δυναμικά στη θάλασσα Βενετούς και Γενουάτες. Η άλωση
της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους και Βενετούς σήμανε την αρχή του
τέλους, καθώς και μετά την εκδίωξη των κατακτητών από μεγάλο μέρος των
κατακτηθέντων εδαφών, η αυτοκρατορία παρέμεινε χωρίς πόρους. Οι ισχυροί
της Μικράς Ασίας υποτάχθηκαν στον κατακτητή, για να διασώσουν την
περιουσία τους, κτηματική και άλλη. Οι ίδιοι ή οι άμεσοι απόγονοί τους
εξισλαμίσθηκαν. Τους ακολούθησαν, μιμούμενοι το παράδειγμά τους, οι
άκληροι δουλοπάροικοι πλέον κατά τα δυτικά πρότυπα.
Γι’ αυτό και δεν επαναλήφθηκε το έπος των Ακριτών.
Πολλοί κατηγορούν τους ανθενωτικούς, επειδή ο θρησκευτικός φανατισμός τους δεν επέτρεψε τη συνδιαλλαγή με τον Πάπα και έτσι χάθηκε πολύτιμη βοήθεια, που θα απέτρεπε την άλωση. Μύθοι επί μύθων συντηρούνται από τους δυτικόπληκτους Νεοέλληνες. Κατ’ αρχήν η ψευδής ένωση είχε συντελεστεί στη σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) και επισημοποιήθηκε με το συλλείτουργο στην Κωνσταντινούπολη (12.12.1452). Ο Πάπας δεν είχε πλέον τη δύναμη να επιβάλει την άποψή του και οι ηγεμόνες δεν είχαν διάθεση για νέες «σταυροφορίες». Η Κωνσταντινούπολη έπεσε λόγω του πλήθους των κριμάτων αρχόντων και λαού, όπως δραματικά περιγράφει σε ομιλία του ο μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος, λίγες δεκαετίες προγενέστερα. Εγωισμός, φιλοχρηματία, ασέλγεια, καταπάτηση του δικαίου του ασθενούς, αδιαφορία για τα κοινά και για την άμυνα της Πόλης ήσαν οι αιτίες της τελικής πτώσης.
Πολλοί κατηγορούν τους ανθενωτικούς, επειδή ο θρησκευτικός φανατισμός τους δεν επέτρεψε τη συνδιαλλαγή με τον Πάπα και έτσι χάθηκε πολύτιμη βοήθεια, που θα απέτρεπε την άλωση. Μύθοι επί μύθων συντηρούνται από τους δυτικόπληκτους Νεοέλληνες. Κατ’ αρχήν η ψευδής ένωση είχε συντελεστεί στη σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) και επισημοποιήθηκε με το συλλείτουργο στην Κωνσταντινούπολη (12.12.1452). Ο Πάπας δεν είχε πλέον τη δύναμη να επιβάλει την άποψή του και οι ηγεμόνες δεν είχαν διάθεση για νέες «σταυροφορίες». Η Κωνσταντινούπολη έπεσε λόγω του πλήθους των κριμάτων αρχόντων και λαού, όπως δραματικά περιγράφει σε ομιλία του ο μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος, λίγες δεκαετίες προγενέστερα. Εγωισμός, φιλοχρηματία, ασέλγεια, καταπάτηση του δικαίου του ασθενούς, αδιαφορία για τα κοινά και για την άμυνα της Πόλης ήσαν οι αιτίες της τελικής πτώσης.
Θα ήταν καλύτερα να είχαν παραμείνει οι Φράγκοι κατακτητές; Την
απάντηση έδωσε σε διδαχή του ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός τονίζοντας ότι το
βασίλειο το παρέδωσε ο Θεός στους Τούρκους, επειδή άλλο έθνος θα μας
έβλαφτε στην πίστη! Αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει στις ημέρες μας, καθώς
έχουμε καταστεί προτεκτοράτο της Δύσης. Το θλιβερό είναι ότι δεν
αντιλαμβανόμαστε πως το ισλάμ εξαπλώνεται όχι μόνο στη Βαλκανική αλλά
έως στις εσχατιές της βόρειας Ευρώπης. Η Ευρώπη ολόκληρη βιώνει θλιβερή
παρακμή, λόγω διαφθοράς, χωρίς να την αντιλαμβάνεται. Την παρακμή
ακολουθεί η άλωση.