Το
Άγιο Πνεύμα ήλθε πενήντα μέρες μετά το Πάσχα, για να μας υπενθυμίζει
τον Παλαιό Νόμο (τις Δέκα Εντολές) πού δόθηκε στο Μωϋσή. Οι Ισραηλίτες
πήραν τις Δέκα Εντολές πενήντα ήμερες μετά τη διάβαση της Ερυθράς
θαλάσσης. Αξιοπρόσεκτη, μάλιστα, είναι η σχέση πού έχουν τα τωρινά μ’
εκείνα τα παλιά. Εκεί ήταν το όρος, εδώ το υπερώο. Εκεί ήταν το πυρ, εδώ
οι πύρινες γλώσσες. Αντί για τις βροντές και τη νεφέλη πού είχαμε εκεί,
εδώ τώρα έχουμε το δυνατό φύσημα του ανέμου.
Το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε με τη μορφή γλωσσών, για να δείξει τη συγγένειά
Του με το ζώντα Λόγο, το Χριστό. Ή ακόμη, για να δείξει ότι οι
Απόστολοι επρόκειτο να διδάξουν και να οδηγήσουν με τη γλώσσα όλα τα
έθνη. Οι γλώσσες ήταν πύρινες, για να δείξει ότι ο Θεός είναι πυρ
κατανάλισκαν και καθαρίζει, όπως ή φωτιά. Οι γλώσσες φάνηκαν χωριστά
πάνω απ’ τον καθένα για να δειχθούν έτσι τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος, τα όποια μοιράζονται στον καθένα.
Ο ερχομός του Αγ. Πνεύματος έγινε μάλιστα ήμερα εορτής για να είναι
πολλοί άνθρωποι συγκεντρωμένοι και να μπόρεσει το γεγονός αυτό να γίνει
γνωστό παντού. Έτσι, όσοι θα παρευρίσκονταν το Πάσχα και θα ‘βλεπαν τα
όσα έγιναν με το Χριστό, θα δόξαζαν το Θεό για όσα θα έβλεπαν και θα
μάθαιναν. Έγινε δε η επιφοίτηση Του κατά την ήμερα της Πεντηκοστής,
γιατί έπρεπε την ίδια ήμερα να ξεχυθεί πλούσια η Χάρη Του. Έτσι έκανε κι
ο Χριστός, ο Οποίος στη διάρκεια του νομικού Πάσχα παρέδωσε στους
Μαθητές Του το δικό Του Πάσχα, το αληθινό.
Το Άγιο Πνεύμα δεν κάθισε στο στόμα, αλλά στα κεφάλια των Αποστόλων,
γιατί με τον τρόπο αυτό περιέλαβε (και περιέβαλε) το ηγεμονικό του
ανθρώπου, το υπερέχον του σώματος και το νου, απ’ τον οποίο η γλώσσα
παίρνει το λόγο. Ακόμα θα μπορούσαμε κι αλλιώς να το εξηγήσουμε: Επειδή η
χειροτονία γίνεται στην κεφαλή του χειροτονουμένου, έτσι και το Άγιο
Πνεύμα χειροτονεί τους αποστόλους στο κεφάλι, και ως γλώσσα διακηρύττει
ότι από τώρα αυτοί θα είναι διδάσκαλοι όλης της Οικουμένης.
Επίσης,
πάλι υπάρχει εδώ και ο «ήχος» και η «φωτιά», πού η παρουσία τους ήταν
έντονη στο όρος Σινά, όταν οι Εβραίοι έλαβαν το Νόμο. Αυτό γίνεται για
να επιβεβαιωθεί ότι -και τότε και τώρα- είναι το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, το
Οποίο νομοθετεί και ορίζει τα πάντα. Εξάλλου δημιουργήθηκε σύγχυση
ανάμεσα στο πλήθος, γιατί ακούστηκε σαν να φυσούσε ξαφνικά δυνατός
άνεμος. Όλοι τότε νόμισαν ότι έφθασε η ώρα να εκπληρωθούν όλα όσα τους
είχε προαναγγείλει ο Χριστός για το τέλος και την καταστροφή του κόσμου.
Ακόμη χρειάζεται να προσέξουμε, ότι είπε «ωσεί» πυρός, δηλ. «σαν
φωτιά», για να μη θεώρησει κανείς ακούγοντας αυτά, ότι υπάρχει κάτι
υλικό στο Άγιο Πνεύμα.
Το
Άγιο Πνεύμα δόθηκε τρεις φορές με διαφορετικό τρόπο απ’ το Χριστό στους
Μαθητές Του. Την πρώτη φορά πριν απ’ το Πάθος Του, αλλά πολύ αμυδρά.
Πάλι, μετά την Ανάσταση Του ο Χριστός με εμφύσημα είπε στους Μαθητές Του
πιο καθαρά: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον…». Και τώρα ξεκάθαρα και ολοφάνερα
τους έστειλε το Άγιο Πνεύμα. Ή για να το πούμε καλύτερα, Αυτό, το Άγιο
Πνεύμα κατέβηκε, φωτίζοντας πιο τέλεια και αγιάζοντας τους Αποστόλους
και μέσω αυτών έκανε δική Του ολόκληρη πραγματικά την οικουμένη.