Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1920 ο Άγιος Νεκτάριος (κατά κόσμον
Αναστάσιος Κεφαλάς) άφησε την τελευταία του πνοή στο δωμάτιο 2 του
Αρεταίειου νοσοκομείου σε ηλικία 74 ετών, χτυπημένος από τον καρκίνο του
προστάτη.
Ο θάλαμος όπου νοσηλεύθηκε, στον πρώτο όροφο του Αρεταιείου
νοσοκομείου, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, στο κέντρο της Αθήνας, έχει
μετατραπεί σε τόπο προσκυνήματος για τους πιστούς και βέβαια για το
προσωπικό του νοσοκομείου. Στο δωμάτιο υπάρχει το κρεβάτι όπου εκοιμήθη ο
Άγιος Νεκτάριος, το οποίο μάλιστα βρισκόταν εγκαταλελειμμένο σε μια
αποθήκη του νοσοκομείου και πριν από λίγα χρόνια βρέθηκε και μεταφέρθηκε
στην αρχική του θέση. Εικόνες του Αγίου Νεκταρίου, λουλούδια, καντήλια
και τάματα πιστών βρίσκονται γύρω και πλάι από το κρεβάτι της κλινικής.
«Όσες μέρες νοσηλεύεται εδώ ο άνθρωπος μου έρχομαι κάθε πρωί και
προσεύχομαι μπροστά από το κρεβάτι του Αγίου. Παίρνω δύναμη», είπε
συγγενής ασθενούς.
Προσκυνάνε πριν ξεκινήσουν βάρδια
Το δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου είναι ένας «άγνωστος» τόπος
προσκυνήματος στην Αθήνα. Όσοι πιστοί γνωρίζουν ότι ο Άγιος Νεκτάριος
νοσηλεύθηκε και εκοιμήθη στο Αρεταίειο
νοσοκομείο πηγαίνουν τις ώρες του επισκεπτηρίου για να προσκυνήσουν.
Γιατροί και νοσηλευτές πριν ξεκινήσουν τη βάρδια τους ανεβαίνουν αρχικά
στον πρώτο όροφο του νοσοκομείου για να προσκυνήσουν, ενώ ασθενείς και
οι συγγενείς τους πηγαίνουν συχνά για να προσευχηθούν και να ζητήσουν
ένα θαύμα.
Στην πτέρυγα αυτή νοσηλεύονται κυρίως χειρουργημένοι ασθενείς,
πάσχοντες από καρκίνο. Το Αρεταίειο νοσοκομείο, το οποίο είναι
πανεπιστημιακό νοσοκομείο, έχει διακεκριμένους γιατρούς και χειρουργούς
ενώ διαθέτει από τα καλύτερα χειρουργεία στην Ελλάδα. Στο νοσοκομείο
αυτό μάλιστα, έχουν γίνει και αρκετές επιτυχημένες επεμβάσεις αφαίρεσης
όγκου από το πάγκρεας και άλλες δύσκολες επεμβάσεις.
Παλεύουν με τις ελλείψεις
Στο Αρεταίειο νοσοκομείο, όπως και στα περισσότερα νοσοκομεία, οι
εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και
υποχρηματοδότηση. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές ωστόσο, παλεύουν
καθημερινά για να διαμορφώσουν όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες για
τους ασθενείς.
Έξω από το δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου υπάρχουν αρκετά τάματα από
ασθενείς που θεραπεύθηκαν και επιστρέφουν στο νοσοκομείο για να
ευχαριστήσουν και «να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους και την πίστη τους
στο Θεό», όπως λένε.
«Στον θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο που στο θάλαμο τούτο μου ξανάδωσε τη
ζωή (χειρουργικά) το 1963. Με ανείπωτη ευλάβεια και αιώνια ευγνωμοσύνη»,
έγραφε ο λογοτέχνης Ιωάννης Σηφάκης, σε μια εικόνα που βρίσκεται πάνω
από το κρεβάτι του Αγίου. Σήμερα, όπως είπαν εργαζόμενοι του
νοσοκομείου, «εκατοντάδες άνθρωποι που στο παρελθόν νοσηλεύτηκαν στο
Αρεταίειο ανεβαίνουν σιωπηλά τις σκάλες του νοσοκομείου για να
προσευχηθούν μπροστά από το κρεβάτι του Αγίου Νεκταρίου».
Στην ίδια πτέρυγα, γνωστή ως Τζιβανοπούλειο, νοσηλεύτηκε για περίπου
δυο μήνες και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο οποίος
σχεδόν καθημερινά έμπαινε μόνος του στο δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου για
να προσευχηθεί.
Το πρώτο θαύμα στο Αρεταίειο
Σύμφωνα με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, το πρώτο θαύμα έγινε μέσα στο
Αρεταίειο νοσοκομείο. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος ήταν λαοφιλής
ποιμενάρχης ταξίδεψε το 1920 από την Αίγινα, μαζί με δυο μοναχές και
έναν ακόμη, τον Κωστή Σακκόπουλο, και εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο,
όπου διαγνώστηκε καρκίνος του προστάτη. Δύο μήνες μετά ο Άγιος Νεκτάριος
εκοιμήθη. Σύμφωνα με τον βίο του, αφού εξέπνευσε, οι μοναχές έβγαλαν τα
ρούχα του Αγίου Νεκταρίου και τα ακούμπησαν στο διπλανό κρεβάτι όπου
βρισκόταν ένας 40χρονος παράλυτος.
Όταν ακούμπησαν τα ρούχα του Αγίου Νεκταρίου στο σώμα του εκείνος σηκώθηκε και περπάτησε!
“Σηκώθηκα, περπατάω! ανέκραξε δυνατά, Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει
αυτή η φανέλα;» Το νεκρό σώμα μοσχομύριζε. Η γερόντισσα πήρε τη φανέλα,
την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν. Απόρησαν oι
γιατροί, απόρησε και το προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο
φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη
Ριζάρειο και δεσπότης», αναφέρεται στον βίο του.
Αυτό ήταν και το πρώτο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης που καταγράφηκε αμέσως μετά από τον θάνατο του.
