Μην
περιμένεις να είναι πάντα λιακάδα στην ζωή σου. Θα έρθουν και οι
δύσκολες μέρες, γεμάτες σύννεφα και υγρασία που τρυπά τα κόκκαλα της
ψυχής.
Έτσι ήταν και θα είναι η ζωή όλων των ανθρώπων.
Ακόμη και των ηρώων σου, των αγίων που προσκυνάς με τόσο πόνο και ζητάς την βοήθεια τους.
Τι θαρρείς ότι επειδή λάμπουν μέσα στα φωτοστέφανα ποτέ δεν χλώμιασαν;
Επειδή ψάλουμε και πανηγυρίζουμε τα πρόσωπα τους, δεν ένιωσαν μοναξιά, πόνο και θλίψη;
Αυτοί κι αν ένιωσαν τι θα πει παγωνιά της ύπαρξης.
Όμως γι’ αυτό κι μπορούν να μας νιώσουν απόλυτα. Να κατανοήσουν όχι μόνο
τις χαρές μα κυρίως τις θλίψεις μας. Όχι τις επιτυχίες μα πρωτίστως τις
αποτυχίες μας.
Γι΄ αυτό μην ακούς εκείνους που λένε ότι ο Θεός ντρέπεται, φεύγει και
χάνεται από την ζωή σου, όταν κάνεις λάθη και αμαρτίες, όταν πονάς και
κλαις. Τότε είναι μαζί σου, όσο ποτέ άλλοτε. Όσο καμιά άλλη στιγμή. Όταν
σε βλέπει λίγο πριν το κενό και την απόλυτη απελπισία.
Ο Χριστός γι’ αυτό ήρθε στο κόσμο, να κατέρχεται στο Άδη της καρδιάς μας
και να ανασύρει τα συντρίμμια μας, να πεθαίνει Εκείνος για να ζήσουμε
εμείς….