Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη… Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται… Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο.
Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει. Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός
εκδικητής. Μα σαν στοργικός Πατέρας, έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις,
έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει…
Όμως, έχεις και μια Μητέρα ακόμα. Την δική Του Μητέρα που και εσένα
αγαπάει όσο δεν φαντάζεσαι… Είναι η πιο γλυκιά Μητέρα του κόσμου. Όποτε
την χρειαστείς και Την ζητήσεις, αμέσως θα έρθει.
Αν από την καρδιά σου Την φωνάξεις, Εκείνη στη στιγμή θα είναι δίπλα
σου. Ξέρεις πώς; Με ένα χάδι. Ένα αθόρυβο, ουράνιο χάδι. Η αγκαλιά της Παναγίας είναι η πιο μεγάλη, η πιο σίγουρη, η πιο στοργική, η ωραιότερη…
Περιμένει μονάχα από σένα να προσπαθείς. Να αγαπάς το Παιδί Της και
να προσεύχεσαι. Όσα είναι τα άστρα τ’ουρανού, ας είναι και οι προσευχές
σου.
Γι’αυτό, αδερφή και αδερφέ, σέ σένα που αυτη τη στιγμη διαβάζεις αυτό το κείμενο σου λέω: “Μην στενοχωριέσαι! Κοίτα ψηλά…”