Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου …ω Κύριε δεν βαστώ μια προσευχή να
αποσώσω… Μου φαίνονται τα λόγια τούτες τις ώρες τόσο άδεια σαν την
καρδιά μου.
Σ’ έδιωξα Κύριε και από εκεί μην
τάχα την μολύνεις .Προσωρινά μου είπαν Κύριε. Δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν
σε απομακρύνω για 15 μέρες, ίσως και για λίγες… Μεγάλες εβδομάδες…
Μου είπαν κάθε βράδυ όμως να σε θυμάμαι για 15 λεπτά , να
αναπληρώνω έτσι το κενό της προσωρινής Σου απουσίας. Σε ακούω πάλι Κύριε
να λες: Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου… Πάτερ άφες αυτοίς…
Σ’ ακούω Κύριε που ψελλίζεις συνέχεια Διψώ…μα πρέπει να μείνω σπίτι για το καλό μου, το καλό μας …
Μου έρχονται Κύριε , τώρα που έχω άπλετο χρόνο ελεύθερο ( έτσι
μου λένε συνέχεια ), σκόρπιες λέξεις από αιώνια ρήματα δικά Σου, από
παραβολές Σου, από την επί γης μαρτυρική παρουσία Σου.
Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμο όλον …
Μα Εσύ Κύριε έλα ξανά! Έρχου Κύριε πολυεύσπλαχνε, Μακρόθυμε, των θυρών κεκλεισμένων δια των φόβο των Ιουδαίων …
Και εσύ γλυκειά Μανούλα , Ανύμφευτε Νύμφη, στερρόν της Πίστεως
έρεισμα, μην σταματάς να μεσιτεύεις ! Εκεί κάτω απ τον Σταυρό Του, τον
φύλακα όλης της οικουμένης!
Πες Του, σε ικετεύω, πως εκείνο το :Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου
εξ όλης ψυχής και καρδίας για κάποιους, έστω ελαχίστους, πρώην λεπρούς
και παραλυτικούς, δεν πήρε αναστολή.
Και παρακάλεσέ Τον να με αξιώσει το έλεός Του και εμένα τον άθλιο
και σκοτασμένο, να γίνω και εγώ ένας από αυτούς τους ελαχίστους ληστές
του Παραδείσου …
Γιατί τώρα που σου μιλώ Μητέρα, εσύ που καταργείς των φθορέα των
φρενών, ανήκω στους άλλους, στους πολλούς … τους παρανόμους και τους
ψευδομάρτυρες αποστάτες που ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι …
Εκείνους που βροντοφώναξαν και πάλι την λέξη Βαραββάς …
Νώντας Σκοπετέας