ΤΟΝ ΕΜΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΤΕ,ΤΗΝ ΕΜΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ

«Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστι το Σώμα
Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτό εστί το Αίμα μου»
Τα(προτρεπτικά) Θεία Λόγια του Χριστού μας……

Και πόσο υπέροχα τούτα τα ιερά λόγια του Μεγάλου Βασιλείου στην Θεία Λειτουργία:
«Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν.Οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον
και το Ποτήριον τούτο πίνετε,τον εμόν θάνατον καταγγέλλετε,την εμήν Ανάστασιν ομολογείτε.
Μεμνημένοι ουν, Δέσποτα,και ημείς των σωτηρίων αυτού Παθημάτων,του Ζωοποιού Σταυρού,της τριημέρου Ταφής,της εκ νεκρών Αναστάσεως,της εις ουρανούς Ανόδου,της εκ δεξιών σου του Θεού και Πατρός Καθέδρας,
της ενδόξου και φοβεράς δευτέρας αυτού Παρουσίας.».

Με λυπεί όταν ακούω ότι η Θεία Κοινωνία είναι προνόμιο (λόγω της παρούσης καταστάσεως)μονάχα των κατάκοιτων και των ετοιμοθάνατων
(αν και αυτή την λέξη ποτέ δεν την κατάλαβα,από πότε μπορούμε να γνωρίζουμε χρονικάτο ‘’δι’ ευχών’’ της ζωής του άλλου…)
Ποιος θα το έβαζε στον νου του ότι θα έρθει ο καιρός που ένας ιερέας θα λογοδοτούσε για την προσφορά του Χριστού(Θεία Κοινωνία)όχι στο Κράτος
(‘’ο καιρός γαρ εγγύς’’…..)αλλά στην Μητέρα Εκκλησία;….
Κι η θλίψη μου αυτή γεμίζει με πίκρα την καρδιά μου μπρος στην προσπάθεια
της ωραιοποίησης….

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου