Σήκω λοιπόν και
συ μία ώρα πριν από το μεσονύκτιο, ή έστω και μετά, και χρησιμοποίησε
αυτές τις ώρες, θα δης ότι ο Θεός είναι εύληπτος, ευαίσθητος.
Συνήθως παραπονούμεθα ότι ο Θεός είναι σκληρός, ότι του φωνάζαμε και
δεν μας απαντά. Ο Θεός όμως είναι περισσότερο ευαίσθητος και από το πιο
ευαίσθητο πλάσμα της οικουμένης.
Αλλά έχει και εκείνος τις ώρες του, «άχρις ου το σήμερον καλείται», που μπορείς να του μιλίσης.
Πρέπει να ξέρης τα «χούγια» του Θεού. Και ο Θεός έχει αυτό το
«χούι»: το μεσονύκτιο να μιλά στον άνθρωπο. Εάν τότε τον ζήτησης, μετά,
οποιαδήποτε στιγμή τον θέλησης, θα τον έχης στο χέρι σου.
Αν τότε δεν τον ζητήσης, δεν θα τον έχης σχεδόν ποτέ στο χέρι σου. Θα
έχης ίσως κάποιες μελιστάλακτες στιγμές, όμορφες περιστάσεις στην ζωή
σου, ωραίες καμιά φορά σκέψεις, δεν θα έχης όμως τον Θεόν.
Ο Θεός τότε παρουσιάζεται στα τέκνα του. Ο Θεός τότε δεσπόζει στους
αγίους. Τότε το ουράνιο θυσιαστήριο προσφέρει την ολοκάρπωσι, και οι
άγιοι νοιώθουν την κοινότητα με τους πιστούς και τους προσδοκούν για να
τελειωθούν μαζί τους.
Γι’ αυτό η Εκκλησία μας δεν έπαψε να χρησιμοποιή το
μεσονύκτιο. Κατήρτισε την ακολουθία του μεσονυκτικού και όλες τις
ακολουθίες τις συνέδεσε με το μεσονύκτιο. Όποιος χρησιμοποιεί το
μεσονύκτιο, γίνεται πολύ εύκολη η ζωή του.
Και ο Θεός, ο ευαίσθητος Θεός, μπορεί και σε συναντά και δεν σε αφήνει να κουράζεσαι άδικα, όπως νομίζεις εσύ
Αρχιμανδρίτη Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη