Μία από
τις πιο ξεχωριστές, αγαπητοί μου αδελφοί, και συνάμα πιο σπουδαίες
ευαγγελικές διηγήσεις όλου του εκκλησιαστικού έτους είναι και αυτή της
Σαμαρείτιδος που μας αξίωσε ο καλός μας Θεός να ακούσουμε σήμερα. Μια
ευαγγελική διήγηση που περιγράφει την πιο συγκλονιστική συνάντηση που
είχε ο Χριστός με κάποιον άνθρωπο πάνω σε αυτό τον κόσμο. Μία ευαγγελική
διήγηση που θέλει να μεταγγίσει στις καρδιές μας μηνύματα θεϊκά και
ουράνια. Μηνύματα που όποιος τα εγκολπωθεί θα αλλάξει ουσιαστικά η ζωή
του όπως ακριβώς άλλαξε και η ζωή της Σαμαρείτιδος που από μία γυναίκα
που ζούσε μέσα στην αμαρτία η Εκκλησία μας την τιμάει και τη γιορτάζει
σήμερα ως Αγία και ισαπόστολο.
Ο
Ευαγγελιστής Ιωάννης μας περιγράφει όλο το σκηνικό της συνάντησης του
Κυρίου με τη συγκεκριμένη γυναίκα. Ο Χριστός μας κατάκοπος από την
οδοιπορία και τη ζέστη έφθασε σε μία πόλη της Σαμάρειας που λεγόταν
Συχάρ. Εκεί κάτω από τον ζεστό ήλιο του μεσημεριού και ενώ ήταν μόνος
του, αφού οι μαθητές του είχαν πάει να αγοράσουν τρόφιμα, κάθισε δίπλα
σε ένα πηγάδι. Κάποια στιγμή ήλθε εκεί μία γυναίκα Σαμαρείτιδα να
αντλήσει νερό και ο Κύριος διψώντας ως άνθρωπος, της ζήτησε νερό να
πιει. Και έτσι άρχισε ένας διάλογος μεταξύ του Ιησού και της
Σαμαρείτιδας ο οποίος μας άφησε ως κληρονομιά όλα αυτά τα ουράνια και
θεϊκά μηνύματα που θέλει το σημερινό Ευαγγέλιο να μεταγγίσει στις
καρδιές μας. Ποια είναι αυτά τα μηνύματα;
Πρώτα απ’
όλα ο Χριστός αποκάλυψε στη Σαμαρείτιδα και κατ’ επέκταση σε όλους εμάς
ότι είναι το «ύδωρ το ζων». Όποιος λέει ο Κύριος πιει από το νερό που
θα του δώσω εγώ δε θα διψάσει ποτέ. Αλλά το νερό που θα του δώσω θα
γίνει μέσα του μια πηγή που θ’ αναβλύζει νερό ζωής αιωνίας. Το πρώτο,
λοιπόν, μήνυμα που λαμβάνει η Σαμαρείτιδα είναι ότι ο Χριστός που
βρίσκεται απέναντί της είναι η πηγή του αθανάτου νερού, η πηγή της
αιώνιας ζωής και ότι όποιος ξεδιψάσει πίνοντας το νερό του Χριστού θα
σβήσει μια για πάντα την πνευματική δίψα της ψυχής του, θα
συνειδητοποιήσει το αληθινό νόημα της ζωής και θα καταλάβει ότι χωρίς
αυτό το νερό δεν νοείται ζωή.
Άλλο
μήνυμα που μεταγγίζει ο Χριστός στην καρδιά της Σαμαρείτιδας μέσα από
τον συγκλονιστικό διάλογο τους είναι και αυτή η αποκάλυψη που είναι ο
πιο υπέροχος ορισμός της λατρείας του Θεού. Αποκάλυψη που είχε ως
συνέπεια τη σωτηρία τη Σαμαρείτιδας. Όταν εκείνη ρωτάει τον Κύριο που
είναι προτιμότερο να λατρεύεται ο Θεός, στο βουνό της Σαμάρειας ή στο
ναό του Σολομώντος στα Ιεροσόλυμα; Ο Χριστός απαντάει: «Πνεύμα ο Θεός,
και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν».
Δηλαδή, ο Θεός είναι πνεύμα και εκείνοι που τον προσκυνούν πρέπει να
τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Θεός δεν
θέλει να τον λατρεύουμε με λέξεις και θυσίες, όπως έκανε ο παλιός
κόσμος, αλλά πνευματικά και αληθινά, δηλαδή με ψυχή και σώμα, με πίστη
και έργα, με σοφία και αγάπη, με μετάνοια και ταπείνωση.
Στη
συνέχεια της ευαγγελικής διήγησης και καθώς φθάνουμε στο ύψιστο σημείο
της συνομιλίας τους η Σαμαρείτιδα με μεγάλη έκπληξη δέχεται ακόμα ένα
μήνυμα από τον Κύριο. Το ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του
Θεού και ο Μεσσίας του κόσμου. Όταν εκείνη του λέει: «ξέρω ότι θα έρθει ο
Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός, όταν έρθει εκείνος θα μας τα πει και θα τα
εξηγήσει όλα». Ο Χριστός μας της απαντάει: «Εγώ ειμί ο λαλών σοι».
Δηλαδή εγώ είμαι αυτός ο Μεσσίας που περιμένετε.
Αδελφοί
μου, η συνάντηση που είχε σήμερα η Σαμαρείτιδα με τον Χριστό υπήρξε
καθοριστική για τη ζωή της. Η γυναίκα αυτή εγκολπώθηκε το λόγο του
Κυρίου και εγκατέλειψε οριστικά το σκοτάδι της αμαρτίας για να εισέλθει
στο φως της αλήθειας και της αρετής. Γι’ αυτό το λόγο λαμβάνει και το
όνομα Φωτεινή. Η Σαμαρείτιδα, λοιπόν, θα λέγαμε ότι ζει το δικό της
προσωπικό Πάσχα. Τι σημαίνει Πάσχα; Σημαίνει διάβαση. Αυτή τη διάβαση
κατορθώνει η Σαμαρείτιδα αφού αφήνει πίσω της το σκοτάδι που ζούσε για
να περάσει σε μια ζωή η οποία είναι φωτισμένη ολόκληρη από το φως του
Αναστάντος Χριστού. Αυτή τη διάβαση περιμένει και από εμάς ο Χριστός,
αδελφοί μου. Να περάσουμε από τον κόσμο της αμαρτίας στον κόσμο που
είναι όλα φωτισμένα από το φως της Αναστάσεως Του. Αμήν.