Η Παναγία είναι τό κεφάλαιο όλων τών θαυμάτων τού Θεού. Αποδείχθηκε «υψηλοτέρα τών Ουρανών καί καθαρωτέρα λαμπηδό-νων ηλιακών», «τών φιλοθέων φιλοθεωτέρα καί τών αγίων αγιωτέ-ρα», «τιμιωτέρα τών Χερουβίμ καί ενδοξοτέρα ασυγκρίτως τών Σε-ραφίμ».
Τά Ευαγγέλια δέν αναφέρουν τίποτε σχετικό μέ τήν Κοίμηση τής Θεοτόκου. Σ’ ένα όμως από τά εκκλησιαστικά μας βιβλία, τό Μηναίο τού Αυγούστου, μέ απλά λόγια σημειώνεται τό θαυμάσιο αυτό γεγονός: «Τή ΙΕ΄ τού αυτού μηνός, μνήμη τής σεβασμίας Μετα-στάσεως τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αει-παρθένου Μαρίας». Καί συνεχίζει μέ τό συναξάριο, πού περιέχει όλη τήν υπόθεσητής Μεταστάσεως τής Παναγίας, όπως διασώζεται από τήν ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας μας.
Οι ποιητές καί υμνωδοί τής Εκκλησίας μέ βάση τή Γραφή καί τήν Παράδοση προσπαθούν ποιητικά νά ερμηνεύσουν τό «παράδο-ξον θαύμα». Η Μητέρα τού Κυρίου παραδίδει τήν πάναγνη ψυχή της, πού έγινε «δοχείον τού Παναγίου Πνεύματος», στόν Υιό καί Θεό της. «Νύμφη η τού Θεού Βασίλισσα Παρθένος, τών εκλεκτών η δόξα, καύχημα τών παρθένων, πρός τόν Υιόν μεθίσταται». Καί σέ άλλο ύμνο ο ποιητής λέγει: «Η τών ουρανών υψηλοτέρα υπάρχουσα, καί τών Χερουβίμ ενδοξοτέρα, καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα η δι’ υπερβάλ- λουσαν καθαρότητα, τής αϊδίου ουσίας δοχείον γεγενημένη, εν ταίς τού Υιού χερσί, σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν…».
Ο ιερός Δαμασκηνός μπροστά στό «παράδοξο θαύμα» τής Κοιμήσεως τής Παρθένου, ερωτά καί απαντά ο ίδιος μέ δυό υπέρο-χους ύμνους του, μέ τούς οποίους υμνεί τήν Παναγία καί συγχρόνως διδάσκει καί ενισχύει κάθε πιστό. Στόν πρώτο ερωτά μέ πολύ ευλά-βεια τήν Παρθένο καί λέγει: «Εκ σού ζωή ανατέταλκε, τάς κλείς τής παρθενίας μή λύσασα Πώς ούν τό άχραντον, ζωαρχικόν τέ σου σκήνωμα, τής τού θανάτου πείρας γέγονε μέτοχον;». Καί στό δεύτερο ύμνο του απαντά ο ίδιος μέ ερώτηση: «Ει ο ακατάληπτος ταύτης καρπός, δι’ όν ουρανός εχρημάτισε, ταφήν υπέστη, εκουσίως ως θνη-τός. Πώς τήν ταφήν αρνήσεται, η απειρογάμως κυήσασα;».
Άν ο ευλογημένος καρπός τής κοιλίας τής Θεοτόκου, ο Ιησούς, διά τόν οποίον η Παναγία έγινε Ουρανός καθαρότητος, εδοκίμασε τήν τριήμερη ταφή αφού καταδέχθηκε νά γίνει θνητός πρόσκαιρα μέ τή θέλησή Του, η Μητέρα Του, πού αξιώθηκε νά Τόν γεννήσει μέ τή Χάρη τού Αγίου Πνεύματος, «απειράνδρως καί ασπόρως», πώς είναι δυνατόν νά αρνηθεί τήν ταφή;
Ο Απόστολος Παύλος γράφει πρός τούς Κορινθίους ότι «ώσπερ εν τώ Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω καί εν τώ Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται» καί πάλι ότι «οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, καί ημείς αλλαγησόμεθα δεί γάρ τό φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν καί τό θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν». Εάν αυτός ο λόγος ισχύει γιά κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύει γιά τήν Θεοτόκο, πού αξιώθηκε νά δεχθεί στήν παναγία της ψυχή όλο τό Άγιο Πνεύμα καί έγινε η Μητέρα τού Υιού καί Λόγου τού Θεού.
Επομένως δέν ήταν δυνατόν νά παραμείνει τό άφθαρτο σώμα τής Θεοτόκου στόν τάφο. Ο προφήτης Δαβίδ πρίν από αιώνες μέ τή Χάρι τού Αγίου Πνεύματος είδε τή Μετάσταση τής Θεοτόκου καί τή δόξα της στά δεξιά τού Υιού της καί είπε: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Καί ο υμνογράφος στό Κοντάκιο τής εορτής τής Κοιμήσεως γράφει: «Τήν εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, καί προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος καί νέκρωσις ουκ εκράτησεν ως γάρ ζωής Μητέρα πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικίσας αειπάρθενον».
Ο Κύριος ετίμησε τήν Παναγία Μητέρα Του. Όταν ήλθε η ώρα νά τήν καλέσει κοντά Του, έστειλε καί πάλι τόν Αρχάγγελο Γαβριήλ νά τής αναγγείλει, τρείς μέρες πρίν από τήν Κοίμηση, τό χαρούμενο αυτό γεγονός. Συγχρόνως μέ τό παντοδύναμο νεύμα Του εκάλεσε γύρω της τούς Μαθητές καί Αποστόλους Του νά κηδεύσουν τό άχραντο σώμα της. Ο υμνωδός τής εορτής εμηνεύει πώς τό παντο-δύναμο πνεύμα τού Θεού συνήθροισε τούς Αποστόλους: «Τή αθανάτω σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τής ζωής, νεφέλαι τούς Αποστόλους αιθερίους διήρπαζον καί κοσμικώς διεσπαρμένους, ομοχώρους παρέ-στησαν τώ αχράντω σου σώματι…».
Μαζί μέ τούς Αποστόλους, κατά τήν παράδοση, ήταν καί ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Άγιος Ιερόθεος, ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Απόστολος Παύλος, ο Απόστολος Τιμόθεος καί άλλοι Ιεράρχες. Κατά θεία οικονομία απουσίαζε ο Απόστολος Θωμάς. Η Παναγία τούς αποχαιρετά όλους, προσεύχεται γιά τήν ειρήνη τού κόσμου, καί ανακλίνεται στό νεκροκρέββατο πού είχε μόνη της ετοιμάσει. Παραδίδει στόν Υιό της τήν αγία της ψυχή. Οι Απόστολοι εσήκωσαν τό νεκροκρέββατο καί μέ ύμνους καί επιτάφια εγκώμια
εκήδευσαν στή Γεθσημανή τό άχραντο σώμα τής Παναγίας, μέ τή συνοδία Αγγέλων. Μετά από τρείς μέρες ήλθε, σύμφωνα μέ τήν παράδοση, ο Θωμάς καί λυπημένος πού δέν αξιώθηκε νά δεί καί εκείνος, όλα όσα είδαν καί άκουσαν οι άλλοι Απόστολοι καί νά προσκυνήσει τό άχραντο σώμα τής Μητέρας τού Κυρίου, παρε-κάλεσε καί άνοιξαν τόν τάφο. Αλλά μέ θαυμασμό καί απορία όλοι τους αντίκρυσαν τόν τάφο αδειανό. Ο τάφος δέν μπόρεσε νά κρατήσει στά σπλάγχνα του τήν Μητέρα τής ζωής. Ο Υιός της παρέ-λαβε στά ουράνια τήν ψυχή καί τό απαφθαρτισμένο σώμα της.
Του Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου