Ὁ
Πέτρος ψάρευε ὅλη τή νύχτα καί δέν ἔπιασε τίποτε. Ἦταν ἐντελῶς
ἀποτυχημένος. Μόλις ὅμως τοῦ εἶπε ὁ Κύριος νά ξαναβάλει τά δίχτυα, σάν
νά μή συνέβη τίποτε ὥς ἐκείνη τή στιγμή, τά ἔβαλε ἀπό τήν ἀρχή καί
ἔπιασε. Αὐτή εἶναι ἡ εὐλογημένη ὥρα τῆς κάθε ψυχῆς. Εἶναι
φοβερά παγιδευμένος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μέ τά δικά του μέτρα, μέ τίς δικές
του κρίσεις, ἐκτιμήσεις, ἐνέργειες πασχίζει νά τακτοποιήσει τά τῆς
ψυχῆς του. Γιά νά καταλάβουμε: Εἶναι μερικοί πού κάνουν κάποια πράγματα φοβερά, καί περιμένουν, λένε, νά βελτιωθοῦν γιά νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό ἀσπροπρόσωποι. Λάθος! Ἀλλά αὐτή εἶναι γενικότερα ἡ νοοτροπία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἐμφανίσου, ἄνθρωπέ μου, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀποτυχημένος, ἀπεγνωσμένος, ἀπελπισμένος, σάν αὐτός πού τά ἔχει κάνει θάλασσα καί δέν ἔχει καμιά ἐλπίδα. Αὐτό περιμένει ὁ Θεός. Καί εἶναι ἡ πιό κατάλληλη μέρα σήμερα γιά νά τό κάνεις, ὅ,τι κι ἄν συνέβη στή ζωή σου.
π. Συμεών Κραγιόπουλος