του π.Εφραίμ Παναούση
Τα
μικρά αμαρτήματα. Αυτά που δεν τους δίνουμε σημασία.Γιατί τάχα σαν
ανάξια λόγου δεν μπορούμε να ασχοληθούμε αυτά Κι όμως για δες με αυτά τα
μικρά γεμίζεις και δεν θέλεις να ζήσεις μακριά τους.
Σου
έχουν γίνει συνήθεια ,κάτι σαν δεύτερη φύση. Και επειδή δεν έχεις
μεγάλα αμαρτήματα ,ησυχάζεις πως τάχα είσαι καλά. Δεν είναι έτσι..
Πόσο
ωραία το λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ."Τα μικρά αμαρτήματα
είναι σαν τη λίμνη .Τι είναι μία λίμνη μπροστά σε μία θάλασσα .Αλλά δεν
είναι λίγοι εκείνοι που έχουν πνιγεί στις λίμνες. Τι νομίζεις πως σε
σώζει πως τάχα δεν πνίγηκες στη θάλασσα;"
Ας
προσέξουμε λοιπόν .Η προσεκτική παρατήρηση της ζωής μας, μας βοηθά στο
να γίνουμε συγκαταβατικοί στις πτώσεις και τα παραπτώματα των άλλων
ανθρώπων.
Εκείνοι έχουν ένα μεγάλο αμάρτημα που χαρακτηρίζει τη ζωή τους. Μεγάλο και φανερό.
Όμως και εμείς έχουμε γεμάτη τη ζωή μας από πολλά και μικρά αμαρτήματα .Γιατί τάχα είμαστε καλύτεροί τους.