Η εν Χριστώ ζωή δεν είναι μια φαντασία, μια ωραία ιδέα ή ιδεολογία. Είναι ζωή. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε, να το βάλουμε βαθιά μέσα μας, να εισέλθει στο μεδούλι της ύπαρξης μας. Ο Χριστός είναι ζωή και τον συναντάμε όταν δεν φοβόμαστε να ζήσουμε.
Είναι τόσο εύκολο να χανόμαστε στην φαντασία επειδή δεν αντέχουμε την πραγματικότητα μας. Αλλά οι πατέρες της εκκλησίας μας φωνάζουν, «μείνε στο κελί σου…» μην φεύγεις από τα προβλήματα, δες τα, κοίταξε τα, αυτά θα σε οδηγήσουν στις λύσεις, «μείνε στο κελί σου κι αυτό θα σε διδάξει…..».
Η ζωή είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Δεν μπορούμε να το πετάμε, να το υποτιμάμε, να το βλέπουμε μέσα από ενοχές και μίσος. Ακούς πολλούς Χριστιανούς να υποτιμάνε και να περιφρονούν την ζωή αυτή χάρι μιας άλλης. Μα εάν έχουμε δικαίωμα μετοχής στην Βασιλεία του Θεού, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι γεννηθήκαμε και ήρθαμε στην ζωή. Από εδώ ξεκινάμε για την αιωνιότητα.
Γι’ αυτό πρέπει να σεβόμαστε την ζωή, να την αγαπάμε, τον εαυτό μας, τους ανθρώπους, το σώμα μας, την κτίση, τα ζώα όλη την δημιουργία του Θεού.
Η άλλη ζωή όπως συνηθίσαμε να την ονομάζουμε, είναι η συνέχεια αυτής, η ζωή είναι ενιαία δεν τεμαχίζεται και δεν διαμελίζεται. Απλά στο τέλος μας περιμένει ένα τεράστιο υπέρλογο δώρο, η Ανάσταση, η Βασιλεία του Θεού, εκεί που τα πάντα θα ανακαινιστούν, θα γίνει ένας νέος κόσμος, μια νέα γη, ένας νέος άνθρωπος. Το Άγιο Πνεύμα θα ανακαινίσει τα πάντες και τους πάντες.
Είναι λοιπόν σημαντικό η εν Χριστώ ζωή, ο αγώνας που κάνουμε να έχει σχέση με την πράξη της καθημερινής ζωής. Ξέρεις τι είναι πνευματική ζωή; Ο τρόπος που μιλάς, ακούς, περπατάς, τρως, κοιμάσαι, σηκώνεσαι να καθίσει ο άλλος, κάνεις χώρο να περάσει, τα πάντα που κάνεις και παράγουν ζωή. Εκεί πρέπει να φανερώνεται η άσκηση σου, ο αγώνας σου, η πίστη και σχέση σου με τον Χριστό.
Θα σας πω ένα ωραίο παράδειγμα που άκουσα από την ζωή ενός υποτακτικού του Άγιου Πορφύριου: είχε έρθει λέει ο Άγιος Πορφύριος επίσκεψη από την Αθήνα στα Καυσοκαλύβια. Βγήκαν οι μοναχοί να του υποδεχθούν γεμάτοι χαρά. Όπως τον πλησίαζαν λέει ο Άγιος προς ένα μοναχό, «αυτή η ροδιά γιατί είναι τόσο χάλια; Δεν βλέπεις ότι θα ξεραθεί;», «Δεν την είδα γέροντα…» απάντησε ο υποτακτικός, και ο Άγιος Πορφύριος τον κοίταξε λέγοντας, «καλά δεν είδες, δεν πρόσεξες ότι αυτή η ροδιά υποφέρει, διψάει, έχει ανάγκη από νερό και θες να κάνεις πνευματική ζωή, θέλεις να δεις τον Χριστό; Φέρτε να την ποτίσετε…».....