Ἀπό τίς ἐπιστολές (ἀπαντήσεις σέ ζητήματα προσωπικά) τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Σέ πτώχευση…
Ὁ
πλοῦτος δέν γεννήθηκε μαζί σου. Στόν δρόμο τῆς ζωῆς σου τόν βρῆκες. Καί
σέ ἀκολουθεῖ. Στό τέλος ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τόν ἀποχωρίζονται!
Ἐσένα σέ ἄφησε, πρίν ἔλθει τό τέλος σου. Καί αὐτό εἶναι πού σέ πικραίνει. Αὐτό ὅμως εἶναι γιά σένα μεγάλο κακό.
Φτώχηνες ἀπό ἐπίγεια. Καιρός νά πλουτίσεις στά ἐπουράνια.
Μοῦ γράφεις, ὅτι ἔπεσες σέ πτώχευση· καί ὅτι ὅλοι οἱ φίλοι σου σέ ἐγκατέλειψαν! Ὁ ἕνας γυρίζει τό κεφάλι τοῦ ἄλλου καί ὁ ἄλλος ἀπό μακριά σέ δείχνει μέ τό δάκτυλό του!
Μόνο ἡ πίστη σοῦ ἀπέμεινε. Καί αὐτή σέ συγκρατεῖ· νά μή τρελλαθῆς! Νά μή κάνεις κακό στόν ἑαυτόν σου! Ἔχασες τήν περιουσία σου. Ὄχι ὅμως καί τήν ἀνθρωπιά σου.
Μοῦ γράφεις, ὅτι ἐργάσθηκες ἔντιμα. Ἡ τιμιότητα εἶναι ἡ πιό καλή
προσπάθεια αἰώνιας ἀνταμοιβῆς. Μή τήν τιμιότητα ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά
πλουτήσει, ἀλλά καί νά φτωχήνει.
Ἀντίθετα· μέ τόν πλοῦτο δέν μπορεῖ νά αὐξήσει οὔτε τήν τιμιότητά του· οὔτε τήν ἀνθρωπιά του!
Ὅποιος τά βλέπει διαφορετικά, δέν σκέφτεται καλά. Δέν βαδίζει σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά σύμφωνα μέ τούς ἀρχαίους, πού τόν ἄνθρωπο τόν μετροῦσαν ἀνάλογα μέ τό χρυσάφι πού εἶχε!
Μά
ὁ Χριστός, γι᾽ αὐτό σταυρώθηκε στόν Γολγοθᾶ! Γιά νά καταργήσει αὐτό τό
βάρβαρο ζύγισμα τῶν ἀνθρώπων! Γιά νά φέρει στόν κόσμο ἕνα ἄλλο μέτρο
ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἀξιολόγησης!
Κατά τό μέτρο τοῦ Χριστοῦ, λοιπόν, ἐκεῖνο πού δίνει ἀξία στόν ἄνθρωπο, δέν εἶναι ἡ παλίρροια τοῦ πλούτου καί ἡ ἄμπωτις τῆς φτώχειας, ἀλλά ἡ ΑΓΑΠΗ, ἡ στροφή πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ.
Γιατί αὐτά δέν χάνονται, ὅταν τό νεκρό σῶμα τεθῆ στόν τάφο, ἀλλά ἐξακολουθοῦν νά ὑπάρχουν καί πέραν τοῦ τάφου!
Τό
ὅτι σέ ἄφησαν οἱ φίλοι σου, καί ἄλλοι σοῦ γυρίζουν τήν πλάτη, ἄλλοι σέ
δείχνουν μέ τό δάχτυλο, εἶναι βέβαια θλιβερό. Ταυτόχρονα ὅμως μᾶς
δείχνει, πόσο εἶναι ἀσταθῆ τά ἀνθρώπινα.
Ὅταν ἦταν ὁ Χριστός στόν Σταυρό, τά πλήθη, πού λίγο πρίν φώναζαν τό «Ὠσαννά!», Τόν ἐχλεύαζαν καί Τόν ἔβριζαν· καί οἱ ἄρχοντες τῶν Ἑβραίων Τόν βλασφημοῦσαν!
Ἐσύ νά χαίρεις, γιατί αὐτη ἡ δική σου σταγονίτσα πίκρας μοιάζει μέ τό πέλαγος τῆς πίκρας τοῦ Σωτῆρα μας στόν Σταυρό.
Φρόντισε νά κρατᾶς τήν πίστη σου στόν Χριστό. Φύλαξέ την, γιά νά σέ φυλάει! Καί οἱ δύσκολες αὐτές μέρες θά φύγουν σάν τήν καταχνιά! Κοίταξε: Ὁ ἄνθρωπος κρατάει τό μπαστούνι. Καί τό μπαστούνι στρηρίζει τόν ἄνθρωπο.
Μερικοί βέβαια τό κρατοῦν γιά ὀμορφιά. Μά οἰ πιό πολλοί τό ἔχουν γιά στήριγμα στόν δύσκολο δρόμο τους. Ἔτσι καί ἡ πίστη εἶναι καί κόσμημα καί στήριγμα.
Ὅταν
ἦσουν πλούσιος τήν εἶχε πιό πολύ γιά στολίδι. Τώρα τήν ἔχεις σάν τό πιό
ἀναγκαῖο σου στήριγμα. Ἡ πίστη πού στηρίζει, εἶναι πιό θερμή καί πιό
δυνατή, ἀπό τήν πίστη πού ἁπλῶς στολίζει!…
Φοβᾶσαι, γράφεις, μήπως τρελλαθεῖς! Σοῦ ἀπαντῶ: Κανείς δέν τρελλάθηκε ἀπό φτώχεια. Ἀπό τά πλούτη τρελλάθηκαν πολλοί.
Φοβᾶσαι
λές, μήπως κάνεις κάποιο κακό στόν ἑαυτόν σου! Τήν αὐτοκτονία ἐννοεῖς;
Εἶναι διαβολικό! Ἐκεῖνος πού αὐτοκτονεῖ, οὔτε τό δικό του θέλημα κάνει,
οὔτε βέβαια τοῦ Θεοῦ. Τό θέλημα τοῦ διαβόλου κάνει. Καί ἔτσι χάνει τήν
αἰώνια ζωή.
Τό
πιό σπουδαῖο στή ζωή εἶναι νά διατηρήσει ὁ ἄνθρωπος ζωντανή τήν πίστη
στό Ζῶντα Θεό. Ἐκεῖνος δίνει. Καί Ἐκεῖνος ἀφαιρεῖ. Δοκιμάζει τήν πίστη
μας καί τήν ἀγάπη μας πρός Αὐτόν. Καί μήν ξεχνᾶς:
Οἱ ἄπιστοι ἀκολουθοῦν τόν Ἰούδα. Καί αὐτοκτονοῦν. Ἀντίθετα οἱ ὑγιεῖς ἄνθρωποι μέ ἡρωϊκή πίστη, ἀνεβαίνουν ἤρεμα στόν Γολγοθᾶ. Πίνουν τώρα τό πικρό ποτήρι μαζί μέ τόν Χριστό, γιά νά πιοῦν μαζί Του καί τό γλυκό ποτήρι τῆς Ἀναστάσεως.