<<Είναι πολλά πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει, ή, εάν τα γνωρίζει, τα καταφρονεί. Παράδειγμα, είναι ένα θέμα, το οποίο διδάσκει κάποιος δάσκαλος στα παιδιά.
Εάν δεν το έχει γευθή (είτε πικρό είναι, είτε γλυκό), τα παιδιά δεν πληροφορούνται.
Θέλουμε να πούμε στα παιδιά:
«Παιδιά, μη φεύγετε από την Εκκλησία. Να πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Να εκκλησιάζεσθε. Η Εκκλησία είναι το ταμείο της Χάριτος. Από εκεί πηγάζει όλη η ευτυχία του ανθρώπου. Την ειρήνη, την αγάπη από την Εκκλησία θα τα πάρεις. Ούτε στα παιγχνίδια ούτε μέσα στην Κοινωνία θα τα βρεις αυτά, αλλά μέσα στην Εκκλησία»!
Εάν εσύ, αυτόν τον λόγο, τον οποίον λες, δεν τον έχεις στην πράξη, τα παιδιά δεν πληροφορούνται! Όχι! Πρέπει εσύ πρώτος να πας στην Εκκλησία, να γευθής την γλυκύτητα της Εκκλησίας, ούτως ώστε, όταν το πεις στα παιδιά, από μέσα σου ερεύγεσαι (=φανερώνεις, αποκαλύπτεις)! Μόνο τότε τα παιδιά πληροφορούνται!
Διότι, αυτό το οποίον έχεις, αυτό μεταδίδεις!
Βγαίνει μία ακτίνα Χάριτος από μέσα σου και μεταδίδεται στα παιδιά!
Τα παιδιά, τα οποία είναι βαπτισμένα (και εσύ βαπτισμένος), έτσι πληροφορούνται!
Όταν όμως εσύ, εκείνο το οποίον λες, δεν το κάνεις, τα παιδιά δεν πληροφορούνται, διότι από μέσα σου δεν βγαίνει Χάρις. Είτε το άκουσες είτε το είδες αλλά εσύ ο ίδιος το καταφρόνησες… Και τα παιδιά δεν πληροφορούνται…
Όταν, όμως, εσύ ο ίδιος το έχεις αυτό το οποίον λες, τότε τα παιδιά πληροφορούνται και ακούνε! Τα παιδιά πληροφορούνται! Τα παιδιά πληροφορούνται!>>!!