Ἀλλὰ ὅταν πηγαίνουμε γιὰ ἐξομολόγηση, δὲν πᾶμε νὰ ποῦμε στὸν Ἱερέα ἁμαρτίες. Πᾶμε νὰ ποῦμε ἱστορίες. Περισσότερο ἐσεῖς οἱ γυναῖκες. Δὲν πᾶνε πίσω καὶ μερικοὶ ἄνδρες, ἀλλὰ ἐσεῖς τὸ ‘χετε πιὸ πολὺ αὐτό. Καὶ εἶναι φυσικὸ ὅ Ἱερεὺς νὰ λέει: «Ἄντε παιδάκι μου τελείωνε, ἄντε παιδάκι μου» Ἀρχίζουν ἱστορίες. Δὲν χρειάζεται ὁλόκληρο τὸ περιστατικό, γιὰ νὰ ποῦμε ὅτι ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ περιστατικοῦ εἴπαμε ψέματα. «Εἶχα πάει ἐκεῖ καὶ ἔλειπε ὁ τάδε καὶ μοῦ εἶπε αὐτὸ καὶ ἦρθε ὁ τάδε καὶ ἔκανε τὴ τάδε δουλειὰ» Τι χρειάζονται ὅλα αὐτά; «Πάτερ μου, εἶπα ψέματα, πάτερ μου εἶχα ἐμπαθεῖς λογισμοὺς» Λέμε ὁλόκληρα τὰ περιστατικὰ γιὰ νὰ βγάλουμε ἕνα ἐμπαθὴ λογισμό, ἤ ἕνα ἐμπαθὲς βλέμμα.
«Κάποτε εἶχε ἔρθει ἕνας θεῖος μου στὴν Ἀθήνα καὶ μοῦ εἶπε νὰ πάω ἐκεῖ στὸ χωριὸ ἐκεῖ ὅπου μένει ὁ θεῖος μου. Καὶ ἐγὼ τοῦ εἶπα δὲν μπορῶ ἀλλὰ ὅ θεῖος μου ἐπέμενε. Καὶ ἐπειδὴ ἐπέμενε ὁ θεῖος μου πῆγα. Καὶ ἐκεῖ εἶχε ἔρθει μία ἀνιψιὰ τῆς θείας μου καὶ πήγαμε ἐκεῖ στὸ τάδε καὶ τὴν εἶδα μὲ πονηρὸ βλέμμα». Εἶναι ἀνάγκη νὰ πεῖ ὅλη αὐτὴ τὴν ἱστορία; «Πάτερ, ἔριξα ἕνα πονηρὸ βλέμμα σὲ μία κοπέλα». Κι ἂν περιμένουν καμία πενηνταριά, ἑξήντα, ἑβδομήντα ἔξω; Ἐσεῖς οἱ γυναῖκες λέτε βάσανα καὶ ἱστορίες. Ἔρχονται οἱ πεθερές, ἀρχίζουν οἱ ἱστορίες γιὰ τὶς νύφες. Ἔρχονται οἱ νύφες, ἀρχίζουν οἱ ἱστορίες γιὰ τὶς πεθερές.
Στον Ἱερέα δὲν πᾶμε νὰ ποῦμε τὰ βάσανὰ μας, οὔτε τὶς ἱστορίες μας. Πᾶμε νὰ ποῦμε τὶς ἁμαρτίες μας πού ὅταν λέγονται ονομαστικώς, λέγονται σὲ πάρα πολὺ σύντομο χρόνο. Θὰ μοῦ πείτε ἴσως: «πάτερ, κι ἂν ἔχω κι ἕνα βάσανο, εἶναι κακὸ νὰ πάω νὰ τὸ πῶ στὸν ‘Ἱερέα; Νὰ ξεκουραστῶ λίγο;». Ὄχι, καλὸ καὶ ἅγιο εἶναι. Ἀλλὰ μὴν ἐκλέγετε τὴ Μεγάλη Σαρακοστή, οὔτε τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων τότε που ὁ Ἱερεὺς καὶ άπὸ τὶς ἀκολουθίες καὶ άπὸ τὴν πολὺ ἐξομολόγηση εἶναι πτῶμα. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει καὶ ἀνθρώπους νὰ περιμένουνε 2 καὶ 2,5 ὧρες. Πέστε του μία ἄλλη μέρα κατὰ τὴν ὅποια μπορεῖ καὶ ἔχει χρόνο, νὰ πάτε νὰ του πείτε καὶ τὸ βάσανό σας καὶ τὸ πρόβλημὰ σας καὶ τὴν ἱστορία σας καὶ ὁτιδήποτε. Ὅταν πηγαίνουμε γιὰ ἐξομολόγηση παραμονὲς μεγάλων ἑορτῶν, νὰ ἔχουμε καθίσει ἐκ τῶν προτέρων καὶ νὰ ἔχουμε συνοψίσει τὶς ἁμαρτίες μας, ἔξω άπὸ ἱστορίες καὶ ἀπὸ βάσανα.