Μιά φορά καθώς είμαστε με τον Όσιο Πορφύριο έτυχε να ‘μαστε οι δυό μας,
μεγάλη τιμή και χαρά για μένα, άρχισε να μου μιλάει αλλιώς.
Και μου έλεγε:
– Εγώ ειμί το Φως του κόσμου.
Εγώ έμεινα. Τα ‘παιξα. Τελείωσε.
– Τι ήταν αυτό, παππούλη; του λέω.
Μου λέει:
– Πήγα τώρα στην εποχή του Ιησού και άκουσα πώς μιλούσε ο Ιησούς, με
βάση το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Και μιμήθηκα και την φωνή Του και τα
πάντα και στα ‘πα να τ’ ακούσεις και συ. Να δεις ότι η Εκκλησία είν’ η
Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή και η Ανάστασις!
Έπαθα. Πάνε οι Άγιοι στο παρελθόν. Και το φέρνουν στο παρόν. Παν στον
καιρό εκείνο και φέρνουν τον καιρό εκείνο στον καιρό τούτο. Αυτό είναι ο
λειτουργικός χρόνος. Που ‘ναι ένα μυστήριο. Είναι ένα δώρο του Αγίου
Πνεύματος.