Εκεί που ο θάνατος φαίνεται να κυριαρχεί, καταργείται.
Όταν όλα δείχνουν το τέλος της ζωής, αρχίζει η Ζωή.
Τα αδύνατα ανθρωπίνως, πραγματοποιούνται απλά και αθόρυβα από τον Θεάνθρωπο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Κι όλα αλλάζουν. Ανατρέπονται οι υπολογισμοί μας, η λογική μας, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες μας.
Αν «δια του Σταυρού ήλθε χαρά εν όλω τω κόσμω», τότε κι ο δικός μας σταυρός μπορεί να μεταποιηθεί σε εμπειρία νέας ζωής, νέων χαρισμάτων και γνώσεων.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι γεγονός που αφορά όλο τον κόσμο,«όπου γης»,γιατί δίνει δυνατότητες σ’ όλους τους ανθρώπους να νικήσουν τον θάνατο που βρίσκεται μέσα τους και γύρω τους. Τον θάνατο που μας χωρίζει από τη χαρά της ζωής, τις μεταξύ μας σχέσεις, ακόμα κι από την αγάπη του εαυτού μας που προεκτείνεται στην αγάπη του πλησίον. Αυτές οι μορφές θανάτου πηγάζουν από το χωρισμό μας από τονΝικητή του θανάτου, τον Ιησού Χριστό.
Η αμαρτία, με τις ποικίλες μορφές, είναι ο αληθινός θάνατος που φέρνει τους άλλους θανάτους. Ο βιολογικός ή σωματικός θάνατος, με την Ανάσταση του Κυρίου μας, έγινε ύπνος. «Προσδοκώντας ανάσταση νεκρών», λυπούμαστε για τον θάνατο αγαπημένων μας προσώπων αλλά όχι «ως μη έχοντες ελπίδα».
Μέσα στην ομίχλη της προσωπικής και παγκόσμιας κατάστασης, το φως της Ανάστασης του Χριστού διαλύει τη μελαγχολία, την απογοήτευση, τη μιζέρια και μας χαρίζει χαρά, αισιοδοξία, ελπίδα.
Δεν ταιριάζει στα «τέκνα της Ανάστασης», στους Ορθοδόξους, ν’απελπίζονται,γιατί γνωρίζουν ότι με τον θάνατο καταπατείται ο θάνατος, σύμφωνα με το «θανάτω θάνατον πατήσας». Μέσα από τον θάνατο αναδύεται η Ζωή. Δεν υπάρχει «Αμήν» για το Θεό μας. Πέρα από αυτό αρχίζει Αυτός.
Η εικόνα της Ανάστασης δείχνει τον Χριστό ν’ αρπάζει από τα χέρια γερά τον Αδάμ και την Εύα, τους Προπάτορές μας, και να τους συν- ανασταίνει. Η Ανάστασή Του γίνεται ανάστασή μας. Δεν αφορά μόνο Αυτόν αλλά κι εμάς.
Να γιατί δεν πρέπει να μείνει κανείς έξω από την κοινή χαρά, ό,τι και να είναι, όπως και να ζει, όποια προβλήματα και να έχει. Ο Χριστός είναι το κέντρο κι όχι ο εαυτός μας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στον Κατηχητικό του λόγο:
- Κανείς να μη θρηνεί για τη φτώχεια του, γιατί μας κάνει πλούσιους η κοινή Βασιλεία του Θεού.
- Κανείς να μη θρηνεί για αμαρτήματα, γιατί από τον τάφο του Χριστού ανάβλυσε συγχώρεση.
- Κανείς να μη φοβάται τον θάνατο, γιατί μας ελευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος.
Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους