«Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία», είπε ο άνθρωπος του Ευαγγελίου ( Ματθ 17, 14-23) στον Χριστό.
Δε φτάνει να θέλω να πιστεύω πρέπει να Μετανοώ για την απιστία μου.
Δε φτάνει να θέλω να ταπεινώνομαι, πρέπει να Μετανοώ που είμαι υπερήφανος!
Δε φτάνει να θέλω να Μετανοώ πρέπει να Μετανοώ για την Αμετανοησία στην Προσευχή μου.
Αρχή κάθε καλού είναι βέβαια η θέληση αλλά είναι μια παγίδα πειρασμικής αυτάρκειας να νομίζω ότι επειδή θέλω σημαίνει ότι εκεί σταματώ πρέπει να σκύψω το κεφάλι μου και να Μετανοώ έμπρακτα όπως ο Θεός θέλει, με πόνο καρδίας και συντριβή.
«Καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει….»
Μεγαλύτερο μας πάθος είναι η Απιστία, γι’ αυτήν πριν και πρώτα από όλα πρέπει να Μετανοούμε γιατί η Πίστη είναι το ζητούμενο για να προσευχόμαστε με Αγάπη Θεού.
Η Πίστη μας ανοίγει την καρδιά και νιώθουμε τον Θεό Πατέρα μας, τον Χριστό, Θεό και Αδελφό μας, την Παναγία Μητέρα μας και τους Αγίους φίλους μας!
Αυτή η Πίστη, όπως και η Αγάπη και η Χαρά δίνονται όταν Μετανοούμε που δεν τα έχουμε διότι αυτό το Μυστήριο από τη μια συντρίβει τον Εγωκεντρισμό και τη φαντασίωση μας και από την άλλη, με την Άφεση αμαρτιών μας δίνει το Άγιο Πνεύμα, τον Χορηγό της Πίστης, της Αγάπης, της Χαράς!
Ανδρέας Χριστοφόρου