ΑΓΓΕΛΙΚΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ;

 

Αναρωτιόμαστε συχνά στη ζωή μας γιατί να μην είναι αγγελικά πλασμένος ο κόσμος μας; Έχουμε την αίσθηση ότι οι άγγελοι είναι πλάσματα της φαντασίας μας ή υπάρξεις που ανήκουν σε μια άλλη διάσταση, με το απόλυτο της καλοσύνης και το ιδεατό της αγάπης, ώστε πολύ θα θέλαμε να συναντούμε στη ζωή μας και  ανθρώπους και καταστάσεις που να φανερώνονται αγγελικά, ώστε να μας αναπαύουν. Στην πραγματικότητα, δεν θα θέλαμε να υπάρχει κακό στη ζωή μας, το οποίο αποδίδουμε σχεδόν πάντοτε στους άλλους ή στον εκπεσόντα άγγελο, τον διάβολο. Λησμονούμε όμως τη θεολογία και την πίστη της Εκκλησίας μας, ότι οι άγγελοι είναι πνευματικές υπάρξεις που πλάστηκαν από τον Θεό με το δώρο της ελευθερίας. Επομένως, μολονότι είναι δυσκίνητοι προς το κακό, εντούτοις δεν είναι απρόσβλητοι από αυτό. Γι’ αυτό χρειάζεται να χρησιμοποιούν με γνώμονα την αγάπη προς τον Θεό την ελευθερία που ο Θεός τους έχει δώσει. Αλλιώς, οδηγούνται στη θεοποίηση της δικής τους ύπαρξης, με αποτέλεσμα να αφήνουν το κακό, το σκοτάδι, την απουσία του φωτός να επικρατεί και να κλείνουν τα νοερά τους μάτια στον Θεό και στο θέλημά Του.

Η παράδοσή μας δίνει απαντήσεις γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να είναι αγγελικά πλασμένος. Οι άγγελοι είναι ασώματοι. Δε γεύονται λοιπόν τις συνέπειες του χρόνου και τον θάνατο. Οι άγγελοι κλήθηκαν να επιλέξουν. Επομένως, δεν τους δόθηκε αδιατάρακτη η ομορφιά της κοινωνίας με τον Θεό κι αυτό είναι σημάδι της αγάπης που ο Θεός είναι και έχει, ότι δεν υποχρεώνει καμία ύπαρξη να Τον ακολουθεί χωρίς η ίδια να το θέλει. Ο κόσμος μας, από την άλλη, είναι πλασμένος από τις ενέργειες του Θεού με ύλη, με σώμα. Είναι ενταγμένος στην προοπτική του χρόνου. Και δεσμεύεται από τον θάνατο, ως έξοδο από τον χρόνο, αλλά και τον πνευματικό θάνατο, ως απόρριψη της αγάπης του Θεού ή περιθωριοποίηση της σημασίας της, και επιλογή της αυτοθέωσης από την πλευρά του ανθρώπου. Δηλαδή και οι άνθρωποι υποκείμεθα στις συνέπειες του κακού, το οποίο εγκαθίσταται στη ζωή μας επειδή εμείς το προκρίνουμε.

Ο κόσμος μας όμως μπορεί να γίνει αγγελικός. Αν επιλέξουμε την κοινωνία με τον Θεό της αγάπης, προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το ευαγγέλιο που ζητά την αγάπη για τον πλησίον ως βάση της πορείας μας, που φέρνει ενώπιόν μας την ανάσταση του Χριστού και την αγιότητα ως την προσδοκία του τι περιμένει και εμάς, αφού πρώτα ζήσουμε την ανάσταση των σωμάτων μας και την επανένωσή τους με τις ψυχές μας, και την αγάπη ως το κριτήριο της αιώνιας ζωής κοντά στον Θεό, με σεβασμό στην εκλογή της κόλασης, της άρνησης δηλαδή να αγαπήσουμε Θεό και συνάνθρωπο, που μπορεί να πονά, αλλά υφίσταται ως δυνατότητα, ακριβώς επειδή είμαστε πλασμένοι από τον Θεό της ελευθερίας.

Το πολυποίκιλο κακό που βλέπουμε γύρω μας, που ζούμε οι άνθρωποι, ακόμη κι αν κάποτε το απορρίπτουμε, μας υπενθυμίζει την αποστολή των αγγέλων, που είναι να μας προσέχουν, να μας υπενθυμίζουν τις δωρεές του Θεού, να λειτουργούν ευχαριστιακά, με ευγνωμοσύνη προς την αγάπη του Θεού, αλλά και να μας θέτουν τα όρια. Σε μας επαφίεται η επιλογή να κάνουμε τη ζωή μας να πορεύεται με τον τρόπο των αγγέλων, του φωτός, του Θεού.

 π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός