Ο πραγματικά ταπεινός δεν είναι αυτός που κακολογεί και μαστιγώνει τον εαυτό του για αυτά που δεν κατάφερε ή δεν πέτυχε. Αλλά εκείνος που βλέπει τι μπορεί να γίνει και που μπορεί να φτάσει με την βοήθεια Του Θεού. Ταπείνωση σημαίνει να πιστεύω ότι τα πάντα, όσα έχω και δεν έχω είναι του Θεού.
Ο ταπεινός ζει με ευχαριστία και ευγνωμοσύνη. Ρουφά την κάθε στιγμής της ζωής ως δώρο και όχι ως αυτονόητο. Κανείς δεν του χρωστάει τίποτα, τα πάντα είναι δωρεές που ζητούν να τις ζήσουμε και να ευχαριστήσουμε γι΄ αυτές τον Θεό.
Η γκρίνια είναι κατάρα, η ευχαριστία είναι ευλογία. Όταν μάθεις να λες ευχαριστώ στα λίγα θα έρθουν τα πολλά. Η αφθονία κρύβεται στην ευγνωμοσύνη.
Ο Χριστός πολλαπλασιάζει τους πέντε άρτους και τα ψάρια, τρώνε πάντες και περισσεύει διότι ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε όπως οι μαθητές του, ότι «είναι λίγα ας τα κρατήσω για μένα….». Ότι δίνεις επιστρέφει πίσω σε εσένα. Το λίγο γίνεται πολύ όταν ξέρεις να το μοιράζεσαι. Δώσε και θα λάβεις, κράτα και θα χάσεις…