ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΝ ΑΠΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Σε καταφύγια θαλπωρής μετατρέπουν οι μητροπόλεις της χώρας πολλά μοναστήρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους άστεγους των πόλεων που χτυπήθηκαν από την κρίση και κοιμούνται τις νύχτες σε παγκάκια και πλατείες...

Σε πολλές μονές ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες εργασίες ώστε να είναι έτοιμες να υποδεχθούν στα μετόχια τους πρώτους αστέγους ενώ πολλοί άποροι βρήκαν πρόσφατα καταφύγιο σε ξενώνες μητροπόλεων.
«Το κάναμε παλαιότερα, την περίοδο της επιστράτευσης όταν ανοίξαμε το μοναστήρι για να μπουν οικογένειες και θα το κάνουμε και τώρα αν χρειαστεί», τόνισε στη Realnews η ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Κάτω Ξενιάς στον Αλμυρό Βόλου, αδελφή Νυμφοδώρα, συμπληρώνοντας ότι το μοναστήρι διαθέτει ξενώνα 20 κλινών.
Στη Μεσσηνία, ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος έσπευσε να προετοιμαστεί για παν ενδεχόμενο, κάνοντας τις σχετικές επαφές με τον δήμαρχο της Καλαμάτας και την κοινωνική υπηρεσία του δήμου. Ο κ. Χρυσόστομος μάλιστα, τούς πρότεινε η παλαιά Μονή Γαρδικίου, που διαθέτει 60 δωμάτια, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες που θα προκύψουν.
«Όπου χρειαστεί να παρέμβουμε για να λύσουμε το πρόβλημα άστεγων συνανθρώπων μας θα το πράξουμε», επισημαίνει.
Την ίδια στιγμή, έτοιμα να βοηθήσουν με κάθε τρόπο δηλώνουν και τα μοναστήρια.
«Δεν θα αφήσουμε έτσι τον κόσμο, αβοήθητο. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε τους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε», δήλωσε στη «Romfea» ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Άνω Ξενιάς Αλμυρού, πάτερ Νεκτάριος.
«Κάθε μέρα έχουμε και άλλους ανθρώπους νέους με οικογένειες που καταφεύγουν σε εμάς ζητώντας στέγη και φαγητό. Σε κάθε ενορία έχουμε στέγες ενώ προσφέρουμε 1.500 μερίδες φαγητό την ημέρα», αναφέρει στη «Romfea» ο μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.
«Τα μοναστήρια -λέει- είναι ο τόπος όπου καταφεύγουν οι άνθρωποι όταν δε βρίσκουν στέγη στην κοινωνία».
Τις πύλες τους για τη φιλοξενία αστέγων και απόρων θα ανοίξουν τα μοναστήρια στη Μαγνησία, ύστερα από πρωτοβουλία του μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιου.
«Καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες των περίπου 1।350 απόρων της περιοχής. Όποτε παραστεί ανάγκη, θα είμαστε σε θέση να φιλοξενήσουμε άπορους στα μοναστήρια που διαθέτουν ξενώνες», δήλωσε στη Romfea ο μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος. Στον Βόλο, η μητρόπολη λειτουργεί τρεις ξενώνες όπου φιλοξενούνται περίπου 15 άστεγοι, οι οποίοι σιτίζονται σε καθημερινή βάση από τα 25 Σπίτια Γαλήνης, ενώ δεκάδες άποροι στεγάζονται σε διάφορα οικήματα και διαμερίσματα ιδιοκτησίας της τοπικής εκκλησίας.

www.romfea.gr

Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Γιά πρώτη φορά εξέρχεται από την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνδρου!!!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ·

῾Υποδοχή ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ, τοῦ Τιμίου Λειψάνου τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου ᾿Αρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ καί Μυροβλύτου, στήν προβλήτα τῶν πλοίων τοῦ ᾿Αργοσαρωνικοῦ ἔναντι Περιφερείας Πειραιῶς. ῾Η ῾Ιερά Λειψανοθήκη τοῦ ῾Ιεροῦ Λειψάνου ἐξέρχεται γιά πρώτη φορά ἐκ τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ῾Αγίου Νικολάου ῎Ανδρου. Τό ῾Ιερό Λείψανο διακομίζεται διά τόν ἀγιασμό τῶν πιστῶν καί εὐλογία τῆς ἐνορίας μας καί πάντων τῶν ἐν θαλάσσαις πλεόντων καί ἐν ναυτιλείᾳ ἐργαζομένων, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου, Τήνου, ῎Ανδρου, Κέας καί Μυκόνου κ.κ. Δωροθέου.

ΩΡΑ 1.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· Τέλεσις Δοξολογίας χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ.κ. Δωροθέου.

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός, ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΩΡΑ 10.00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ· ῾Ιερά ᾿Αγρυπνία ἀπό τόν πολιόν Γέροντα Καθηγούμενο Δωρόθεο Θέμελη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος & Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 11.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός & ῾Ιερά Παράκλησις

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Ακολουθία ῎Ορθρου

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· Χοροστασία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ.

ΩΡΑ 8.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Χειροτονία εἰς Πρεσβύτερον τοῦ ῾Ιερολογιωτάτου διακ. Δημητρίου Θεοχαράκη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ.

ΩΡΑ 10.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Επιμνημόσυνος Δέησις ἀποθανόντων ἀξιωματικῶν Λιμενικοῦ Σώματος.

ΩΡΑ 6.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΤΡΙΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός ῾Αγίου ᾿Αποστόλου ᾿Ανδρέου - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός - ῾Ιερό Εὐχέλαιο

ΠΕΜΠΤΗ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 9.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Ακολουθία ῾Αγιασμοῦ

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερό Εὐχέλαιο

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 9.00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ· ῾Ιερά ᾿Αγρυπνία

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός τοῦ ῾Οσίου Πατρός ἡμῶν ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ῾Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, τοῦ ῾Αγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Σεραφείμ ᾿Αρχιεπισκόπου Φαναρίου. ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 5.00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· ῾Εσπερινός τοῦ ῾Οσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ῾Ηγιασμένου. ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΩΡΑ 9.00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ· ῾Ιερά ᾿Αγρυπνία

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· ῾Ιερό Εὐχέλαιο

ΩΡΑ 6.30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· Μέγας ᾿Αρχιερατικός Πανηγυρικός ῾Εσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ

ΩΡΑ 10.00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ· ῾Ιερά ᾿Αγρυπνία μετ’ ἀρτοκλασίας καί χρῆσις ῾Αγίου ἐλαίου κατά τήν τάξιν τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους.

ΤΡΙΤΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.00 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Ακολουθία τοῦ ῎Ορθρου

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· Χοροστασία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ

ΩΡΑ 8.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ᾿Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Σεραφείμ

ΩΡΑ 3.30 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· Πάνδημος Λιτάνευσις τῆς ῾Ιερᾶς Εἰκόνος καί τοῦ ῾Ιεροῦ Λειψάνου στήν πόλη καί τό λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ

ΩΡΑ 5.30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ· Μεθέορτος Πανηγυρικός ῾Εσπερινός - ῾Ιερά Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου

ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

ΩΡΑ 7.30 ΤΟ ΠΡΩΪ· ῎Ορθρος - Θεία Λειτουργία

ΩΡΑ 12.00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ· Παράκλησις τοῦ ῾Αγίου Νικολάου ὑπέρ τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων στή Σχολή Ναυτικῶν Δοκίμων καί πάντων τῶν ὑπηρετούντων στό Λιμενικό Σώμα. ᾿Αποχώρησις ῾Ιεροῦ Λειψάνου καί ᾿Επιμνημόσυνη Δέησις ὑπέρ ᾿Αναπαύσεως τῶν ἐν θαλάσσαις ἀποθανόντων - πνιγέντων ναυτικῶν

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 2,

185 37 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ,

ΤΗΛ. 210-2511247

ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΓΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

Είναι η εκδήλωση που έγινε το βράδυ της 6ης Απριλίου 2008, στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου, για τα 42 χρόνια της καταξιωμένης στο Ελληνικό κοινό και όχι μόνο, παιδικής χορωδίας του Ναού. Το ερασιτεχνικό οπτικοακουστικό υλικό της βραδιάς, δόθηκε στον Μάριο Λευθεριώτη, ο οποίος το επεξεργάστηκε καλλιτεχνικά, κατά το δυνατόν και δημιούργησε την ταινία αυτή, σαν προσωπική του προσφορά προς τη χορωδία, η οποία για 4 δεκαετίες προσφέρει, μέσα από άπειρες δυσκολίες και στερήσεις, μουσική παιδεία στα μέλη της και ψυχική αγαλλίαση γύρω της, σμιλεύοντας και αλλάζοντας τις ψυχές των ανθρώπων, σ' ένα άλλο κοίταγμα προς τη ζωή, περισσότερο ανθρώπινο! Όπως τονίζει και ο ποιητής "χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε ..".
Εξ άλλου, αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα η αξιόλογη ταινία του Ανδρέα Χατζηκωνσταντή, που προβλήθηκε εκείνο το βράδυ και περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τη πορεία της χορωδίας τα 42 χρόνια ζωής της. Παρατίθεται εδώ ολόκληρη, όπως μας παραδόθηκε σε ψηφιακό αρχείο.

ΦΑΡΑΣΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ

Γεννήθηκε το 1840 στο χωριό Φάρασα της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ελευθέριος, που ήταν δάσκαλος, και η μητέρα του Βαρβάρα. Το επώνυμό τους ήταν Αννητσαλήχος και το παρατσούκλι Αρτζίδης. Είχαν αποκτήσει δυο παιδιά, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (π. Αρσένιο). Σε μικρή ηλικία έμειναν ορφανά, πρώτα απ' τον πατέρα τους και λίγο αργότερα κι απ' την μητέρα τους. Τον Θεόδωρο έστειλε η θεία του στην πόλη Νίγδη για να μορφωθεί. Εκεί τον προστάτευε η αδελφή του πατέρα του, που εργαζόταν ως δασκάλα. Όταν τέλειωσε εκεί, η δασκάλα θεία του φρόντισε με συγγενείς τους στη Σμύρνη, να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του. Στη Σμύρνη ξένες γλώσσες και εκκλησιαστική γραμματεία. Από μικρός ο Θεόδωρος πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός, ύστερα από τη σημαδιακή σωτηρία του από βέβαιο πνιγμό στο χείμαρρο Εβκάση! Επειδή παρών στην σωτηρία του ήταν και ο ηθικός αυτουργός, μεγαλύτερος αδελφός του Βλάσης, επηρεάστηκε κι αυτός, οπότε έγινε μεγάλος ψάλτης της βυζαντινής μουσικής. Σε ηλικία 26 χρονών εκάρη μοναχός με το όνομα Αρσένιος στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζί-Ντερέ). Απέδωσε πολύ σημαντικό εθνικοθρησκευτικό έργο, ζούσε ζωή λιτή, με προσευχή και ο Θεός του χάρισε το προφητικό χάρισμα, αλλά και το θαυματουργικό. Όταν του έφερναν αρρώστους, ποτέ δεν τους εξέταζε, αφού δεν ήταν γιατρός. Αντίθετα, τους διάβαζε, και η χάρη του Θεού τους γιάτρευε. Ποτέ δεν εξέταζε αν πρόκειται για Χριστιανό ή Τούρκο. Ακόμα κα οι Τούρκοι έφερναν και τους δικούς τους αρρώστους. Στην Ελλάδα έφθασε το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως μην μπορώντας, θα 'λεγε κανείς, να ζήσει μακριά από την αγαπημένη του Καππαδοκία εξεδήμησε στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου στην Κέρκυρα. Από εκεί το 1958 τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από το μοναχό Παΐσιο (που τον είχε βαφτίσει ο ίδιος ο π. Αρσένιος) στην Κόνιτσα και το 1970 από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι-ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατο του έκανε πολλά θαύματα.Είναι αξιοσημείωτο αυτό που γράφει πάλι ο βιογράφος του μοναχός Παΐσιος: «Ο Πατριάρχης του Οικουμενικού θρόνου τον είχε σε ευλάβεια τον Χατζεφεντή και πολλές φορές του έγραφε να κάνει προσευχή για τον Οικουμενικό θρόνο, και ο Χατζεφεντής έκανε ολονυκτίες στην Παναγία ή στον Άγιο Χρυσόστομο».

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ένα από τα φοβερότερα Θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου

Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στη μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα. Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν:

«Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται». Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σε τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση.

Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, που δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε ένα ωραίο ταξίδι. Όλα ήταν έτοιμα. Ο Κυβερνήτης έριξε μια -τυπική- τελευταία ματιά στά όργανα του σκάφους, δια του ασυρμάτου είπε ατό κέντρο το «Οκέϋ» καί έβαλε σε κίνηση τους κινητήρες. Το κέντρο του είπε τις τελευταίες πληροφορίες της μετεωρολογικής υπηρεσίας, πού ήταν πάρα πολύ καλές και του ευχήθηκε καλό ταξίδι. Σέ δύο λεπτά το αεροπλάνο φιλούσε για τελευταία φορά τη γη και ορμούσε με δύναμη στους αιθέρες, σαν ένα μεγάλο αρπακτικό πουλί, για να καταβροχθίσει την απόσταση των 500 μιλίων που τους χώριζε με το αεροδρόμιο του προορισμού τους.

Το αεροσκάφος είχε διανύσει περίπου τα 100 μίλια και όλα έδειχναν ότι συμβάλλουν εις ένα ωραίο αεροπορικό ταξίδι, μέσα σε ένα καταγάλανο ουρανό. Οι επιβάτες δε, χόρταιναν να απολαμβάνουν το ωραίο θέαμα που τους προσέφερε το μεγάλο ύψος. Κάτω από τα πόδια τους ένας πελώριος ανάγλυφος χάρτης, ζωντανός, με χωριά, βουνά, ποταμούς και πεδιάδες απλωνόταν. Η αεροσυνοδός δεν έπαυε να τους ξεναγεί και να τους ενημερώνει συνεχώς. Ο Κυβερνήτης έπαιρνε σειρά στο δικό του μικρόφωνο για να πιάσει συζήτηση με τους επιβάτες και να τους λέει τα μυστικά του αεροπλάνου και της τεχνικής του. Ήταν πράγματι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Κυβερνήτης άνοιξε τον ασύρματο και ζήτησε από το κέντρο το στίγμα του και τον καιρό. Αυτό με την σειρά του, του απάντησε και τον πληροφόρησε ότι μέχρι τέλους του ταξιδιού τους δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή του καιρού. Έκλεισε τον ασύρματο και ζήτησε με το μικρόφωνο να μιλήσει με τους επιβάτες, όταν εμπρός του διέκρινε ένα κατάμαυρο σύννεφο. Έκλεισε το μικρόφωνο και έσφιξε το πηδάλιο να οδηγήσει το σκάφος κάτω από το σύννεφο και να μη χάσουν οι επιβάτες την οπτική επαφή τους με τη γη.

Ήταν κάτω από το σύννεφο όταν εμπρός του εμφανίστηκε δεύτερο, πλέον κατάμαυρο, με βροντές και αστραπές. Είχε πέσει σε καταιγίδα! Έδωσε ύψος στο σκάφος για να ξεφύγει, το ρολόι έδειχνε 8.000 πόδια, η καταιγίδα όμως δεν σταματούσε. Έδωσε και άλλο ύψος. Το ρολόι έδειχνε 10.000 πόδια, το μάξιμουμ της αντοχής του αεροπλάνου του, οι επιβάτες άρχισαν να θορυβούνται. Η ορατότης ήταν μηδέν. Το χαλάζι κτυπούσε σαν σφαίρες στα παράθυρα του σκάφους. Οι κεραυνοί και οι αστραπές φώτιζαν μόνον τον ουρανό σαν εχθρικό πυροβολικό που προσπαθούσε να τους καταρρίψει. Η αεροσυνοδός προσπαθούσε με ψυχραιμία να τους καθησυχάσει.

Το σκάφος σαν παιχνιδάκι μέσα στην φοβερή αγκαλιά της καταιγίδας, άρχιζε να τρίζει και το ρολόι έδειχνε 12.000 πόδια. Ο Κυβερνήτης ψύχραιμος άρχισε να κατεβάζει το σκάφος χαμηλά. 8.000πόδια, 6.000 πόδια, 5.000 πόδια, 4.000 πόδια, 3.000 πόδια, 2.000 πόδια, η ίδια κατάσταση! Στο φόβο μήπως προσκρούσει σε καμιά κορυφή βουνού, άρχισε πάλι να ανεβαίνει. Φτάνει στα 8.000 πόδια και ανοίγει τον ασύρματο να μάθει από τον πύργο ελέγχου το στίγμα του, που βρίσκεται και να τους πληροφορήσει ότι έχει πέσει σε καταιγίδα, παρά τις καλές μετεωρολογικές ειδήσεις, αλλά διαπίστωσε ότι δε λειτουργεί. Άνοιξε αμέσως το ραδιόφωνο, η ίδια σιγή. Ένα κρύο χέρι έσφιξε την καρδιά του. Άνοιξε το χάρτη και προσπάθησε μόνος του να προσδιορίσει τη θέση του.

Μάταιος κόπος. Με την προσπάθεια να ξεφύγει από την καταιγίδα είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Στα μάτια του συγκυβερνήτου του άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια του πανικού. Ο Κυβερνήτης διάβασε μέσα στα μάτια του βοηθού του την αγωνία και πριν του μιλήσει έκαμε ακόμα μία προσπάθεια με τον ασύρματο και το ραδιόφωνο. Μάταιος κόπος, η μεγάλη καταιγίδα παραδόξως τα είχε καταστρέψει! Προσπάθησε πάλι με το χάρτη, το αυτό αποτέλεσμα. Σέ παρόμοιες καταστάσεις, το θάρρος και η ψυχραιμία του Κυβερνήτου, φέρουν καλά αποτελέσματα. Γύρισε στο συγκυβερνήτη του που τον κοίταζε ακίνητος, μαρμαρωμένος και του ζήτησε ψυχραιμία, διότι η κατάστασή τους είναι πολύ κρίσιμη και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός των επιβατών. Ο πανικός όμως δεν απείχε πολύ από τους επιβάτες. Η αεροσυνοδός μην ξέροντας απολύτως την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέβαλε κάθε φιλότιμη προσπάθεια να τους καθησυχάσει.

Πράγματι, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ κρίσιμη. Ο κυβερνήτης, χωρίς προσανατολισμό, ασύρματο, ραδιόφωνο και στίγμα, μέσα στη φοβερή θύελλα που δεν είχε τέλος, δε μπορούσε να πιλοτάρει το σκάφος με σιγουριά. Άρχισε να κάμει κύκλους και να ανεβοκατεβαίνει, προσπαθώντας να βγει μέσα από τη θύελλα. Το σκάφος τυφλά οδηγείτο από τον ψύχραιμο μέχρι στιγμής Κυβερνήτη. Όμως οι ώρες περνούσαν, θα έπρεπε να είχαν προσγειωθεί προ δυόμισι ώρες περίπου και ακόμη βρισκόταν στα ύψη. Τα καύσιμα άρχισαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Καμιά βοήθεια, κανένα φωτεινό σημείο. Οι επιβάτες γνωρίζοντας εκ των προτέρων το χρόνο που εχρειάζετο το ταξίδι τους και βλέποντας ότι έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ, ξέσπασαν σε κλάματα και υστερισμούς, Ακόμη και η αεροσυνοδός έχασε τον έλεγχό της και δεν μπορούσε να προσφέρει καμιά βοήθεια στους επιβάτες.

Μάταια ο κυβερνήτης προσπαθούσε με το μικρόφωνο να τονώσει το ηθικό τους. Ο συγκυβερνήτης, ένα ράκος, ανίκανος να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια. Μέσα στην αγωνία του ο κυβερνήτης ρίχνει την ματιά του στόν πίνακα των καυσίμων. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Είχανε δεν είχανε ακόμη 20 λεπτά καύσιμα. Από την στιγμή αυτή άρχισε να κάμπτεται και αυτός. Του ήλθε να κλάψει! Κρατήθηκε. Σχεδόν ήτανε βέβαιος για την καταστροφή. Έβαλε τον αυτόματο πιλότο, έσκυψε πάνω στο πηδάλιο και αφέθηκε στο μοιραίο.

Σαν κινηματογραφική ταινία, στις τελευταίες αυτές στιγμές, περνούσαν από το μυαλό του όλα τα γεγονότα της ζωής του, από τα παιδικά του χρόνια. Σέ μια στιγμή ταράχτηκε. Μα βέβαια. Στην οθόνη των σκέψεων του παρουσιάστηκε η Ελλάδα, η Μυτιλήνη, η Συκαμνιά. Ήταν Έλληνας και η μητέρα του κατάγεται από τη Συκαμνιά της Μυτιλήνης. Θυμήθηκε που μικρός ήλθε στη γενέτειρα της μητέρας του, στην Συκαμνιά, να γνωρίσει τη γιαγιά του, τους συγγενείς του. Θυμήθηκε ακόμη ότι η ευσεβής μητέρα του, του μιλούσε συνεχώς για τον θαυματουργό Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Θυμήθηκε ότι μαζί της πήγε στον Μανταμάδο μικρός, για να προσκυνήσουν την θαυματουργό εικόνα του Ταξιάρχη.

Ένοιωσε το ρίγος που τότε ένοιωσε, όταν αντίκρισε την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου. Στ' αυτιά του, ζωηρά ακούγονται και τώρα τα λόγια, τότε, των γερόντων πού του έλεγαν: «ο Αράπης, παιδί μου, όταν τον καλέσεις με πίστη, (έτσι ακόμη και σήμερα λένε τον Ταξιάρχη, λόγω της μελανής εικόνας του), είναι πάντοτε κοντά σου, πρόθυμα να σε βοηθήσει, χειροπιαστά θαύματα έχουμε εμείς στους πολέμους». Αναρίγησε! Αναθάρρησε! Πίστευσε πραγματικά στον Μεγαλόχαρο και σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά, μέσα από την καρδιά του φώναξε με δύναμη «Ταξιάρχη μου, Αράπη μου, σώσε μας, σώσε μας και εγώ λαμπάδα ίση με το μπόϊ μου θα Σου ανάψω καί ολόχρυσο ομοίωμα του αεροπλάνου μας θα Σου κρεμάσω».

Την στιγμή αυτή, μέσα στό Γραφείο της Εκκλησίας των Ταξιαρχών, όπου μου αφηγείται τα περιστατικά ο Νικόλαος Χατζόγλου, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, σηκώνεται όρθιος, κατακίτρινος και τρέμοντας κάνει τον σταυρό του. Ζει ακόμη μια φορά τα περιστατικά τα μοναδικά της ζωής του και με κόπο συνεχίζει: «Τότε, εμπρός μου άνοιξαν τα κατάμαυρα σύννεφα και φάνηκε ο καταγάλανος ουρανός και όπως ανοίγει η αυλαία και φαίνεται το σκηνικό του θεάτρου, έτσι κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον ήλιο λουσμένο φάνηκε το αεροδρόμιο του προορισμού μας. Έπιασα το πηδάλιο χαρούμενος και σε λίγο προσγειωνόμασταν ατό αεροδρόμιο. Έριξα μια ματιά στα καύσιμα και παρατήρησα ότι μας είχαν απομείνει ακόμη 5 λεπτά βενζίνη περίπου.

Με την πρώτη ευκαιρία πήρα την άδειά μου και σήμερα είμαι εδώ, Πάτερ μου, για να αποδώσω στον Άγιο, σωτήρα μας, την ευγνωμοσύνη και την λατρεία μας και να αποθέσω εμπρός Του με ευλάβεια το τάμα μου.

Στά χέρια του, που έτρεμαν, εμφανίστηκε ένα ολόχρυσο ομοίωμα αεροπλάνου. Ήταν το μεγάλο του τάμα. Τον κοίταξα με συγκίνηση. Στά δακρυσμένα μάτια του διέκρινες την ικανοποίηση πού νοιώθει κανείς όταν πραγματοποιεί μία μεγάλη του υποχρέωση. Ένιωσα τη γλώσσα μου βαριά για να μιλήσει. Τα μάτια μου να πονούν καθώς προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα. Αρκέσθηκα μόνον να ψελλίσω το:

"Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν,
φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής,
Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα,
εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησον".

Από το βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου»

1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΤΟΥ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ ΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ

Ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Δαβίδ, γεννήθηκε το 1519 στη Γαρδινίτσα Λοκρίδας (σημερινό Κυπαρίσσι). Ο πατέρας του ιερεύς Χριστόδουλος και η μητέρα του Θεοδώρα ήταν πολύ ενάρετοι και προσπαθούσαν να αναθρέψουν τα τέσσερα παιδιά τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Όταν ο μακάριος Δαβίδ ήταν τριών ετών, του παρουσιάστηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και του ζήτησε να τον ακολουθήσει σε ένα εξωκκλήσι του. Εκεί ο μικρός Δαβίδ απόμεινε να τον κοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα από ευλάβεια και σε αυτή τη στάση, με το πρόσωπό του να αστράφτει από μία λάμψη ουράνια, τον βρήκαν οι γονείς του μετά από έξι ολόκληρα μερόνυχτα.
Από τότε ο θαυμαστός και θεοφόρητος Δαβίδ ζώντας με απόλυτη υπακοή και σεβασμό πιο γονείς του, προσευχόταν πολύ και παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει το δρόμο της αληθείας. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών ο Όσιος Δαβίδ έφυγε από την πατρίδα του και με την ευλογία των γονέων του, μπήκε στην υπακοή του Γέροντος Ακακίου, στη Μονή της Μαγνησίας. Ήταν σοβαρός και συνετός, γι' αυτό από τότε τον αποκαλούσαν Γέροντα. Έτσι έμεινε «Δαβίδ ο Γέρων». Μετά από σκληρή άσκηση και πολλή προσευχή, έφτασε σε ύψη αρετής και πνευματικής τελειότητος, τον χειροτόνησαν ιερέα και τον κατέστησαν ηγούμενο της Ιεράς Μονής Βαρνακόβης Ναυπάκτου. Εκεί πάλι αναδείχθηκε υπόδειγμα πνευματικού πατέρα και αρχέτυπο πνευματικής ζωής. Κάποτε όμως κατηγορήθηκε ότι φυγάδευσε σκλάβους ενός Αγαρηνού, τον βασάνισαν, τον ξυλοκόπησαν και τον έριξαν στην φυλακή. Με τη μεσολάβηση ευσεβών Χριστιανών ελευθερώθηκε και το πνεύμα του Θεού τον οδήγησε στην Εύβοια.
Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο πέρασε από την Αταλάντη, απέναντι στις Ροβιές της Β. Ευβοίας. Παρακάλεσε ένα βαρκάρη να τον περάσει, εκείνος όμως βλέποντάς τον ταπεινό και ρακένδυτο, τον περιφρόνησε. Ο Όσιος χωρίς γογγυσμό, άπλωσε το τριμμένο ράσο του πάνω στο νερό της θάλασσας, έκαμε το σημείο του Σταυρού και ανεβαίνοντας πάνω σε αυτό, ώ του θαύματος, άρχισε να ταξιδεύει. Από τις Ροβιές ανηφόρισε πρός το βουνό κι έφτασε σ' ένα ερειπωμένο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Χριστού. Εκεί εγκαταστάθηκε σε μία σπηλιά.
Η φήμη της ασκήσεως, της αρετής και της αγιότητός του έλκυσε πολλούς Χριστιανούς και όσοι απ' αυτούς ποθούσαν τη μοναχική ζωή θέλησαν να υποταχθούν στην οσιακή μορφή του. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη να χτιστεί μοναστήρι, πράγμα που ήταν και η αρχική ένθετη επιθυμία του Οσίου.
Ο Όσιος στην προσπάθειά του να βρεί χρήματα για την ανέγερση της Ι. Μονής έφτασε μέχρι τη Ρωσία, όπου συγκέντρωσε πολλά χρήματα κι άλλα πολύτιμα δώρα τα οποία με θαυμαστό τρόπο μετέφερε μέχρι το Μοναστήρι: Κούφωσε ένα μεγάλο κούτσουρο, σφράγισε μέσα σ' αυτό τα χρήματα και τα δώρα, και ρίχνοντας το κούτσουρο με το θησαυρό σ' ένα ποτάμι της Ρωσίας έκανε το σημείο του Σταυρού και προσευχήθηκε να φτάσει το κούτσουρο με το θησαυρό στην παραλία των Ροβιών, έως ότου μεταβεί και ο ίδιος εκεί. Πράγαμτι, έτσι κι έγινε. Μετά από λίγα χρόνια είχε ολοκληρωθεί ένα αξιοθαύμαστο Μοναστήρι με μία καλή αδελφότητα.
Οργάνωσε την Μονή άριστα, συγκέντρωσε γύρω του πολλούς μοναχούς, που με τις θείες παραινέσεις και διδασκαλίες του, πρόκοψαν στην αρετή και ανεδείχθησαν άξιοι πνευματικοί πατέρες και εμψυχωτές των πονεμένων ανθρώπων σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο της Τουρκοκρατίας. Εκείνο όμως που αποτελούσε τη δόξα του Οσίου Δαβίδ ήταν η τέχνη του και η δύναμή του να μεταδίδει πιο άλλους τη δίψα της συγγνώμης απ' τον Θεό για τις αμαρτίες. Γι' αυτό ολοένα και πλήθαιναν οι προσερχόμενοι στο Μοναστήρι για εξομολόγηση. Οι Χριστιανοί που πήγαιναν στην Μονή έβρισκαν παρηγοριά κι ανάπαυση, μα και υλική βοήθεια. Γι' αυτό το Μοναστήρι ονομάστηκε από τους πιστούς «Μοναστήρι Ελεημοσύνης». Όταν έφτασε στην ηλικία των 70 ετών, ο Όσιος αποσύρθηκε σε μιά φυσική σπηλιά όχι πολύ μακρυά από το Μοναστήρι, όπου έμενε όλη την εβδομάδα προσευχόμενος και μόνο το βράδυ του Σαββάτου επέστρεφε στη Μονή για να λειτουργήσει και με αγάπη, διάκριση και ταπείνωση να στηρίξει και να ενδυναμώσει τους πιστούς που έτρεχαν κοντά του. Σε βαθειά γεράματα την 1η Νοεμβρίου παρέδωσε την ψυχή του «εν χειρί Θεού. Τετρακόσια πενήντα και πλέον χρόνια μετά την κοίμηση του Οσίου πλήθη πιστών προσέρχονται στο Μοναστήρι του για να πάρουν την ευλογία του, όπου και φυλάσσονται τα ιερά και χαριτόβρυτα λείψανά του, και σε όποια μέρη της πατρίδας μας με ευλάβεια προσκαλείται η αγία Κάρα, εκεί νόσοι θεραπεύονται, δαίμονες διώκονται, πάθη ποικίλα ιατρεύονται.