ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Την προηγούμενη Κυριακή με τα παιδιά της Προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας μιλήσαμε για τον Άγιο Νεομάρτυρα Ευγένιο τον Ρώσο, ο οποίος αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει και να βγάλει το Σταυρό που φορούσε, υπέστη φρικτό μαρτύριο μόλις στην ηλικία των 19 ετών. Αφού συζητήσαμε με τα παιδιά για το πιο ιερό σύμβολο της πίστης μας, τον Σταυρό του Χριστού μας, και είπαμε ότι πρέπει να φοράμε τον Σταυρό μας και να μην ντρεπόμαστε να κάνουμε τον Σταυρό μας σωστά, στη συνέχεια φτιάξαμε μια πάρα πολύ όμορφη κατασκευή που άρεσε πολύ στα παιδιά. 

Για την κατασκευή αυτή χρειαστήκαμε:

ξύλα κανέλας, κόλλα, αποξηραμένα άνθη, κλωστές χρωματιστές και χρυσή κλωστή

 

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ... (ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Ήταν κάποτε ένα γεροντάκι σε μια σκήτη του αγίου Όρους। Ζούσε μόνος του και από την πολλή άσκηση είχε αγιάσει. Κάθε πρωί, πριν ακόμα χαράξει, έκανε στην καλύβη του Λειτουργία... Σιγά-σιγά, η φήμη του απλώθηκε και μέσα και έξω απ΄το περιβόλι της Παναγιάς και έρχονταν κόσμος και κοσμάκης να λειτουργηθεί και να μιλήσει μαζί του. Όμως, όλοι είχαν το ίδιο παράπονο:
"Γιατί, βρε πάτερ μου, τελειώνεις τόσο νωρίς τη Λειτουργία"; του έλεγαν. "Δεν προλαβαίνουμε καλά-καλά να'ρθουμε και συ λες το δι'ευχών"... Και εκείνο το αγιασμένο γεροντάκι απαντούσε: Όταν παιδιά μου λειτουργώ και λέω τα ονόματα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Γιατί έρχονται οι άγγελοι να πάρουν την προσφορά (το όνομα που μνημονεύω) και τους βλέπω να με περιμένουν. Και δεν είναι σωστό να αφήνω τόσους αγγέλους να περιμένουν εμένα τον αμαρτωλό και ανάξιο. Γι'αυτό βιάζομαι και τελειώνω νωρίς. Για να μην περιμένουν..

Ο ΘΕΟΣ...

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε που είναι ο Θεός και γιατί δεν είναι δίπλα μας την ώρα που τον θέλουμε να συμπαρασταθεί στα προβλήματά μας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεός πάντα είναι δίπλα μας. Απλά εμείς ίσως πολλές φορές δεν τον αντιλαμβανόμαστε και περιμένουμε να δούμε την παρουσία του με τα μάτια του σώματος και όχι με τα μάτια της ψυχής.

Παράδειγμα... η ιστορία που ακολουθεί.
Έβρεχε, έβρεχε και το χωριό πλημμύριζε. Οι κάτοικοι έφευγαν με βάρκες να γλυτώσουν. Ένας βαρκάρης είδε μια οικογένεια και πήγε να τη σώσει.

-Ελάτε, θα πνιγείτε.

-Όχι, δεν ερχόμαστε, πιστεύουμε στο Θεό, είμαστε δούλοι του και Aυτός θα μας σώσει.

Η βάρκα έφυγε.

Το νερό ανέβαινε σκέπασε το σπίτι και η οικογένεια για να γλυτώσει ανέβηκε στα κεραμίδια. Τους είδε ένα ελικόπτερο πήγε από πάνω τους και τους πέταξε ανεμόσκαλα.

-Ελάτε, θα πνιγείτε.

-Όχι, δεν ερχόμαστε. Πιστεύουμε στο Θεό, είμαστε δούλοι του και Aυτός θα μας σώσει.

Το ελικόπτερο έφυγε.

Το νερό ανέβηκε και πνίγηκαν όλοι, οι ψυχές τους ανέβηκαν στον ουρανό και πήγαν να διαμαρτυρηθούν στον Θεό.

-Γιατί Θεέ μου μας έπνιξες; Eίμαστε τόσο καλοί χριστιανοί κι είχαμε εμπιστοσύνη σε Σένα ότι Eσύ θα μας σώσεις.

Κι ο Θεός απαντά
-Δεν ξέρω κι εγώ τι έγινε… είχα στείλει μια βάρκα… κι ένα ελικόπτερο…

Πηγή: http://agiasofiapeiraios.blogspot.gr

ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΩΝ