Καὶ πάνω ἀπό ὅλα νὰ ζητούμε τὸ φωτισμὸ τοῦ Κυρίου. Πῶς «δεῖ ἡμᾶς άναστρέφεσθαι»(Α’ Τὶμ 3, 15) καὶ “φέρεσθαι” σὲ κάθε περίπτωσι. Μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ μὲ πολλὲς μεθόδους θὰ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ ἔσχατο δὲ σημεῖο, τὸ κορυφαίο σημεῖο, θὰ λέγαμε τῆς διακρίσεως, ἡ ὁποία σὲ τελευταία ἀνάλυσι εἶναι χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι νὰ διακρίνει κανεὶς καὶ τὰ πνεύματα. Τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων, τὸ ὁποῖο, βέβαια, δὲν εἶναι τοῦ παντός, δὲν εἶναι τοῦ καθενός. Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι φθάνουν στὸ σημεῖο αὐτό, νὰ ἀξιώνονται ἀπό τὸ Θεό, νὰ ἔχουν τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων. Νὰ γνωρίζουν δηλαδὴ ποιὰ πνεύματα εἶναι ἐκ Θεοῦ καὶ ποιὰ πνεύματα εἶναι ἀπό τὸ Σατανά, ἀπό τὸ Βεελζεβούλ, ἀπό τὸν πονηρό.
Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος
