Ο Άγιος παρηγορούσε αμέτρητους ανθρώπους και έλεγε:
– Να αγαπάτε, να συγχωράτε, να εξομολογείστε καθαρά και να τα λέτε όλα, γιατί τότε φεύγει το κακό από πάνω σας. Και να προσεύχεσθε απλά, να μιλάτε στον Θεό απλά. Πως μιλάτε στον πατέρα σας, στην μάνα σας; Πως μιλάτε στον φίλο σας, στον άνθρωπο σας, στον δικό σας; Έτσι… Καταλαβαίνει ο Θεός.
Μας συμβούλευε πάντα να αγαπάμε και πάντα να συγχωράμε και πάντα να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο:
– Τίποτα βρε να μην κάνετε, να διαβάζετε το Ευαγγέλιο. Ει δυνατόν όρθιοι. Αυτό είναι και λατρεία και νηστεία και προσευχή και άσκηση και όλα τα καλά…, όλα τα καλά.
Ο ίδιος είχε μάθει το Ευαγγέλιο απ’ έξω και έλεγε:
– Όποιος διαβάζει με αγάπη, με στοργή, με έμπνευση το Άγιο Ευαγγέλιο και μάλιστα το Ευαγγέλιο του Ιωάννου, που αγαπώ ιδιαίτερα, τότε είναι σαν να κάμει Ακολουθία, λατρεία, προσευχή και όλα τα καλά…
Ο Άγιος συνιστούσε ένθερμα την υπομονή και την προσευχή. Μου έλεγε:
– Κάντε βρε υπομονή και ότι στέλνει ο Χριστός μας είναι για καλό. Ακόμη και το πιο πικρό και το πιο δύσκολο και το πιο άδικο είναι για το καλό μας! Κάντε υπομονή, κάντε προσευχή… Ένας προσευχόμενος άνθρωπος είναι χίλιες διδασκαλίες. Χίλιες διδασκαλίες!!!
Αγαπούσε πάρα πολύ την προσευχή. Από παιδάκι έγινε εραστής της προσευχής. Ήταν η τροφή του και έλεγε:
– Οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες. Κάθονται ενώ μπορούνε να προσεύχονται.
– Γιατί δεν προσεύχονται; Τον ρώτησα.
– Μα, μπορούνε. Δεν είναι δύσκολο να προσεύχονται. Δεν είναι δύσκολο να ανοίξεις το στόμα σου και να μιλήσεις με την ψυχή σου στον Θεό, στην Παναγίτσα, στους Αγίους… Είναι αμέλεια, αμέλεια!!!
