Αχ αυτές οι γιαγιάδες! Βγήκα φουριόζος από την Θεία Λειτουργία
προχθές,απ'έξω αστυνόμοι, τηλεοπτικά καν-άλαλα,καταγγελίες, κ.τ.λ.
Μια γιαγιάκα με κοιτά με ματάκια γλυκά και μου λέει:
- Πάτερ φοβάμαι!
- Τι φοβάσαι; δεν μεταλαμβάνεις; (είπα γεμάτος σιγουριά)
- Όχι πάτερ δεν μεταλαμβάνω! Φοβάμαι!
- Τί φοβάσαι τον Χριστό;
- Φοβάμαι,πάτερ,φοβάμαι.
-
Βρε, (που λέει και ο αγ.Πορφύριος) ο Χριστός είναι παντοδύναμος! Όλα τα
κρατά στο χέρι του και φοβάσαι; Άστα όλα πάνω Του , μην φοβάσαι τίποτα!
- κι έφυγε η γιαγιά φοβισμένη ,...ακόμη.
Ξημέρωσε του αϊ Γιανιού! Σήμερα δηλαδή. Έρχεται η γιαγιάκα, μια σταλιά
και μια γλύκα , 2 γαλανά ανοιχτά ματάκια πιο αθώα κι από τα ανήψια μου
τα μωρά. Μου λέει:
-Πάτερ θυμάστε που σας είπα πως φοβάμαι;
- Ναι, μωρέ τι φοβάσαι; Μετέλαβες ; (είπα και με λίγο παπαδικό θράσος!)
- Όχι πάτερ, φοβάμαι.
Έσκασα ,εγώ.
-Εεε, να μεταλάβεις και να μη φοβάσαι!
- Πάτερ! ήρθα να σας πω το όνειρο που είδα χθές το βράδυ. Είδα τον Χριστό!, φορώντας τα Ιερατικά του άμφια,να είναι μπρούμυτα πάνω από τη Γή , και να την σκεπάζει ολόκληρη και πήρα θάρρος πάτερ! - είχε μια χαρά στα μάτια της!
Κι όμως ακόμη λίγο φοβάμαι!...και είμαι από παιδάκι στην Εκκλησία, πάτερ, πως το έπαθα πάτερ αυτό;
-
Σκέφτομαι εγώ... λίγο λίγο και σιγά σιγά τα παθαίνουμε αυτά, χωρίς να
το καταλάβουμε....αλλά ...είμαστε και άνθρωποι, τόσο αδύναμοι,
μικροί...τίποτα δεν μπορούμε από τον εαυτό μας (της προκοπής πράγμα) να
κάνουμε...κι αυτό δικό του είναι ..το θάρρος!
Χριστός
Ετέχθη Επεφάνη και Έρχεται.......και χωρίς τη Χάρη Του....κι εγώ
φοβάμαι! Χαίρετε και Mεταλαμβάνετε τον «τά σύμπαντα ἐν τῇ δρακά
περιέχων» !
