«Άν θέλης νά μήν ξεπέσης από τήν αγάπη τού Θεού, μήτε τόν αδελφό σου νά αφήσης νά κοιμηθή στενοχωρημένος από σένα, μήτε εσύ νά κοιμηθής στενοχωρημένος εναντίον του. Συμφιλιώσου μέ τόν αδελφό σου καί τότε πήγαινε καί πρόσφερε στόν Χριστό μέ καθαρή συνείδησι τό δώρο τής αγάπης, μέ ένθερμη προσευχή» (Ματθ. Ε΄ : 24).
«Εκείνος πού αγωνίζεται γιά τήν αρετή ποτέ δέν μένει μόνος του στόν πνευματικό του αγώνα. Πλάϊ του στέκει ο Θεός, «πάντοτε ζών εις τό εντυγχάνειν υπέρ αυτού» (Εβρ. Ζ΄ : 29).
Γιά τόν Δαβίδ αυτό αποτελούσε πείρα: «προωρώμην τόν Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν, ίνα μή σαλευθώ» (Ψαλμ. Ιε΄ : 8).
Κι όταν ο απόστολος Πέτρος άρχισε νά καταποντίζεται στήν φοβερή τρικυμία, ο Κύριος άπλωσε τό χέρι του καί τόν κράτησε μέ τόν γεμάτο στοργή έλεγχο: γι αυτό, άς μή φοβούμεθα. Άς αγωνιζόμαστε μέ υπομονή «αφορώντες εις τόν τής πίστεως αρχηγόν καί τελειωτήν Ιησούν…» (Εβρ. Ιβ΄: 2) καί θά νικούμε.
Σέ αγαπώ, Θεέ μου, καί γι αυτό θέλω νά σέ γνωρίσω καλύτερα. Γιατί όσο πιό πολύ σέ γνωρίζω, τόσο πιό πολύ σέ αγαπώ».
