Η εποχή μας δεν χαρακτηρίζεται μόνο από αδικίες, εκμεταλλεύσεις, εγωισμούς, αντιπαλότητες και αμαρτίες ποικίλες. Υπάρχει και αλληλεγγύη, κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας και ανικανότητας, συλλογικότητα και πνευματικότητα. Φαίνεται πως πάντα έτσι ήταν και έτσι θα είναι. Αντιφάσεις και πάλη μεταξύ της κακίας και της θεϊκής ομορφιάς.
Νομίζω, όμως, ότι το πιο “κτυπητό”, που στις μέρες μας φαίνεται ξεκάθαρο είναι το εφικτό της αγιότητας. Οι πολλές αγιοκατατάξεις ανθρώπων που έζησαν λίγες δεκαετίες πριν από μας που είδαμε κι ακούσαμε, αναίρεσε το μύθο ότι οι άγιοι υπήρχαν σε άλλες εποχές κι όχι σήμερα.
Κι ακόμα, πιο σημαντικό, ότι η αγιότητα δεν συνοδεύεται πάντα με χαρίσματα που φαίνονται, όπως το θαυματουργικό, προορατικό, διορατικό. Άλλωστε, στην Εκκλησία όλα τα χαρίσματα, μικρά ή μεγάλα, φανερά ή κρυφά, προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα και θεωρούνται φυσιολογικές εκδηλώσεις Του για «σωτηρία των ψυχών ημών».
Γι’ αυτό παρατηρείται αγιότητα και σε άσημους και απλούς ανθρώπους, απ’ όλα τα επαγγέλματα, χωρίς απαραίτητα μεγάλους ασκητικούς αγώνες και χωρίς το ράσο. Δεχτήκαν τη χάρη του Θεού γιατί π.χ.
- Αποδεχτήκαν και υπομέναν την ασθένεια.
- Προσεύχονταν καρδιακά για όλο τον κόσμο.
- Σήκωσαν αγόγγυστα τα οικογενειακά προβλήματα, εμπιστευόμενοι το σχέδιο του Θεού.
- Αγαπούσαν και ελεούσαν υλικά και πνευματικά όποιον ήξεραν ότι είχε ανάγκη.
- Μετανοούσαν για όλους και για όλα, χωρίς δικαίωση και διάκριση εγώ – οι άλλοι.
Βέβαια, μπορεί να μην μαθευτεί παρά σε μερικούς κοντινούς η βαθειά τους πίστη και η μεγάλη τους αγάπη προς το Θεό και τον κάθε άνθρωπο. Ούτε είναι απαραίτητο να δείξουν σημεία αγιοκαταταγμένων αγίων.
Άλλωστε, οι άγιοι που είναι γνωστοί, είναι λίγοι σε σχέση με τους άγνωστους. Όλοι θα φανερωθούν στη Δευτέρα Παρουσία και όλοι θα χαρούν τη νέα ζωή, την άφθαρτη και αιώνια, που αρχίζει με τον ερχομό του Κυρίου.
Όσοι έχουν αποκαλυφθεί από το Άγιο Πνεύμα και η Εκκλησία τους αγιοκατάταξε, διακονούν το λαό του Θεού συνεχίζοντας αυτό που έκαναν όταν βρίσκονταν σωματικά ανάμεσά μας. Έχουν, δηλαδή, αυτό το διακόνημα. Σημασία για τον καθένα μας έχει να εργαστεί ταπεινά και θυσιαστικά στο έργον που του ανέθεσεν ο Κύριος είτε φαίνεται στους πολλούς είτε όχι.
Στην απλότητα κρύβεται η αγιότητα. Στην ταπείνωση διασφαλίζεται το όποιο χάρισμα και συντρίβεται ο πειρασμός της υπερηφάνειας.
Σ’ ένα κόσμο που «όζει θάνατο», με τα φανερά και κρυφά εγκλήματα, συμφέροντα, κακίες και μίση· κι ακόμα, σ’ ένα κόσμο που προβάλλει την ανηθικότητα στον τρόπο ζωής ως ικανότητα και την αδικία ως δύναμη, υπάρχουν αυτοί οι λίγοι οι «αποτυχημένοι και ανύπαρκτοι» (Αρχιμ. Βασίλειος) που γίνονται το «άλας της γης», δηλαδή την προφυλάσσουν από την τέλεια σήψη και της δίνουν νόημα, τη νοστιμίζουν.
Να γιατί όσο υπάρχει στον κόσμο η Εκκλησία που «βγάζει αγίους», εκπληρώνοντας το κύριο έργο της, μπορούμε να ελπίζουμε, προσδοκώντας και στη δική μας εφικτή αγιότητα.
