Κρατώ στα χέρια μου τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, και η καρδιά μου
σείεται μπροστά στο μυστήριο της αγάπης Του. Σ' αυτήν τη στιγμή, ενώπιόν
Του, νιώθω μικρός, ανίσχυρος, και συνάμα πλημμυρισμένος από την άπειρη
δύναμη που αναβλύζει από τη θυσία Του. Κάθε πτυχή του Σταυρού, κάθε
χάραγμα και εικονογραφία, είναι μια υπενθύμιση ότι Εκείνος, ο αθώος,
επωμίστηκε τις δικές μας αμαρτίες, για να ανοίξει για εμάς τον δρόμο
προς τη σωτηρία.
Δεν είναι μόνο το βάρος του ξύλου που αισθάνομαι, αλλά και το βάρος της ευθύνης μου ως ποιμένας, να μεταφέρω αυτήν την αγάπη και την ελπίδα σε όσους την αναζητούν. Κρατώντας τον Σταυρό ψηλά, προσεύχομαι για όλους εκείνους που μάχονται στη ζωή, που δοκιμάζονται, που αναζητούν το φως μέσα στις σκιές της καθημερινότητας. Σ' Εκείνον παραδίδω κάθε πόνο, κάθε στεναγμό, κάθε δάκρυ, για να το μετουσιώσει σε ελπίδα και χάρη.
Αυτός ο Σταυρός είναι το καταφύγιο μου, η προστασία μου, και η φωνή μου που ανυψώνεται προς τον Ουρανό. Είναι το σύμβολο της απόλυτης αγάπης, το στήριγμα των αδυνάτων, το λιμάνι της ελπίδας. Κι έτσι προσεύχομαι: "Κύριε, με τη δύναμη του Σταυρού Σου, στήριξε εμάς, τους αδύναμους, και καθοδήγησε τα βήματά μας στον σωστό δρόμο της ζωής.
