Πολλές φορές η σιωπή είναι ίσως η καλύτερη απάντηση.
Όσο μεγαλώνεις αρχίζεις και εκτιμάς τον χρόνο που φεύγει και αφήνεις πίσω σου και τον χρόνο που έρχεται και είναι πολύτιμος διότι λιγοστεύει. Δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν για τίποτα. Απλά αφήνεις τον άλλον να υπάρχει για αυτό που είναι με την ομορφιά της διαφωνίας και της άρνησης. Εκεί είναι που η ελευθερία ξεδιπλώνει την ομορφιά της. Μεγαλώνεις και πλέον σταματάς τα παράπονα, τα παρακάλια, τα γιατί, τα διότι και τις γκρίνιες. Αν θέλει ο άλλος να είναι στη ζωή σου ας είναι, αν δεν θέλει ας φύγει. Δεν χρειάζεται ούτε να ρωτήσεις, ούτε να παραπονεθείς, ούτε να παρακαλέσεις και φυσικά ούτε να ρίξεις βέλη και φταίξιμο στον άλλον.
Άφησε τον άλλον στην ελευθερία του και είσαι ή δεν είσαι μέσα σε αυτή την ελευθερία του άλλου, δεν πειράζει, να συνεχίζεις να τον αγαπάς χωρίς λόγους και προϋποθέσεις. Μην κρατήσεις κανέναν με το ζόρι, ακόμα και αν ο άνθρωπός σου πει κάποια στιγμή ότι δεν θέλει και δεν μπορεί άλλο, να του φτιάξεις τη βαλίτσα και να τον βοηθήσεις στην αποχώρησή του, όπως έλεγε και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παύλος.
Μεγαλώνεις, κουράζεσαι σε βαραίνει το παρελθόν και πολλές φορές κάποιες ενοχές και τύψεις για λάθη που έκανες, οπότε δεν έχεις χρόνο να ασχολείσαι με μικροπράγματα. Ακούς περισσότερο και μιλάς λιγότερο. Πλέον το συναίσθημα δεν είναι καταρράκτης για να σε παρασύρει όπως γινόταν όταν ήσουν νέος, αλλά ποτάμι για να κολυμπήσεις συνειδητά και να ταξιδέψεις εκεί που επιθυμείς μέσα από συνειδητά βιώματα και επιλογές. Ο Θεός μας επιτρέπει να είμαστε αυτό που είμαστε, να υπάρχουμε και να κάνουμε λάθη κάθε δευτερόλεπτο, αλλά αυτό δεν το επιτρέπουμε στον άλλον. Περιμένουμε με τη διόπτρα να τον χτυπήσουμε στο κεφάλι. Δώσε τον χώρο, τον χρόνο και την επιλογή στον άλλον να σου πει όχι, να σε αρνηθεί κι εσύ απλά να είσαι εκεί με αγάπη.
Μεγαλώνεις και αφήνεις γενικά να πέσουνε πράγματα κάτω, ψάχνεις το παιδί μέσα σου ακόμα και σε απλά πράγματα διότι αυτό το βίωμα σου δίνει ζωή. Αυτή είναι η ομορφιά της ελευθερίας. Θέλεις να μείνεις; Μείνε. Θέλεις να φύγεις; Φύγε. Εγώ θα σε αγαπώ. Δεν θα σε αναγκάσω για τίποτα, δεν θα σε μαλώσω, δεν θα σου παραπονεθώ. Απλά σε αυτό που επιλέξεις κοίταξε να είσαι εσύ. Και αν θες να γυρίσεις θα είμαι χωρίς γιατί αλλά με μια αγκαλιά. Αυτή ήταν και η στάση ζωής του πατέρα στη παραβολή του Ασώτου Υιού.
Μεγαλώνουμε…
Δεν έχουμε πολύ χρόνο για γκρίνιες, παράπονα, κακίες, και παρακάλια. . .
Η αγάπη είναι η μόνη επιλογή . . .
Και να μην σε θέλεις κανείς, να ξέρεις δεν θα μείνεις μόνος.
Η σταυρωμένη αγκαλιά είναι και θα είναι πάντα εκεί για σένα. . .
π. Σπυρίδων Σκουτής
