Στον χώρο, εδώ, της Αφρικής, για να
μπορέσουμε, όλοι μας, Επίσκοποι, ιερείς, κατηχητές και πίστοι να
εκπληρώσουμε την αποστολή μας πρέπει, οπωσδήποτε, να συνθηκολογήσουμε με
τις απαιτήσεις της φύσης των κλιματολογικών και άλλων ξαφνικών και
απροσδόκητων καταστάσεων.
Συνέπεια όλων αυτών, όταν οι αποστάσεις
είναι μακρινές και απρόσιτες, είτε πρέπει να περπατάμε είτε να
καβαλικεύουμε μοτοσικλέτα.
Το ποδήλατο είναι αδύνατο να
κυκλοφορήσει σ’ αυτές τις περιοχές λόγω των καταρρακτωδών βροχών που
προκαλούν τόση λάσπη και κάνουν τον χώρο δυσπρόσιτο. Κανείς δεν μπορεί
να γνωρίζει εκ των προτέρων ποια θα είναι η κατάσταση στον τελικό του
προορισμό.
Αυτές τις μέρες εδώ που είμαστε είναι
καλοκαίρι, ζέστη και ο ήλιος καίει. Στη Δυτική Κένυα με πληροφορούν ότι ο
καιρός είναι πολύ διαφορετικός, σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι
πνίγηκαν και οι καλύβες τους παρασύρθηκαν από τους χειμάρρους.
Έτσι, είμαι υποχρεωμένος όταν οι
συνθήκες είναι τόσο ανώμαλες, αν δεν έχω άλλη επιλογή, να περπατώ. Αφήνω
το μικρό φορτηγό της ιεραποστολής εκεί εγκλωβισμένο και ακίνητο και
συνεχίζω μέχρι να φτάσω στον τελικό μου προορισμό.
Ευτυχώς έχω ακόμα αντοχές και μπορώ και
περπατώ αμέτρητα χιλιόμετρα, ανεβαίνοντας και διασχίζοντας βουνά και
ποτάμια. Στην ηλικία τη δική μου άλλοι εφησυχάζουν και αναπαύονται.
Δεν είναι αυτό μια ένδειξη ότι ο Θεός
μας ενισχύει και μας προστατεύει δίνοντάς μας δυνάμεις σωματικές και
πνευματικές, για να μπορούμε να επιτελούμε το δικό Του έργο και της
Εκκλησίας Του;
Έτσι και πάλι και πολλάκις δοξολογούμε
τον Θεό που με την τόση αγάπη και φιλανθρωπία Του, στεκόμαστε ακόμα στις
επάλξεις του αγώνα για τη σωτηρία τόσων ψυχών. Η πορεία μας εδώ είναι
σταυροαναστάσιμη. Κινούμαστε μόνο με τη Χάρη και το άπειρο έλεος του
Θεού και Δημιουργού μας.
Στις ακόμα πιο απρόοπτες περιστάσεις,
όταν θα βρεθούμε στο πουθενά και δεν θα έχουμε δεύτερη ή άλλη επιλογή
για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την αποστολή μας, αναγκαζόμαστε να
χρησιμοποιήσουμε και άλλο μέσο επικοινωνίας: τη μοτοσυκλέτα!!!
Σ’ ένα από τα πρόσφατα ταξίδια μου στην
Αμερική, σ’ ένα επίσημο δείπνο, όπου παρέστησαν αρκετοί υποστηρικτές και
συνδρομείς στο έργο της ιεραποστολής από το Ορθόδοξο Χριστιανικό Κέντρο
της ιεραποστολής που εδρεύει στη Φλώριδα άκουσαν όλοι, με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον, την ομιλία μου και τις περιγραφές μου από την προοδο και
προαγωγή του έργου της εξωτερικής ιεραποστολής.
Ένας από τους παρευρισκόμενους
Επισκόπους, ελληνοαμερικανικής καταγωγής, ο Επίσκοπος Παύλος, με ρώτησε
συγκεκριμένα πώς θα μπορούσε να βοηθήσει με τις ενορίες του και τον
πιστό λαό τους.
Έτσι, χωρίς καμιά καθυστέρηση, αφού με
είδε κιόλας στο διαδίκτυο να μετακινούμαι με τη μοτοσυκλέτα, ζήτησε με
εγκύκλιό του από τους πιστούς του να συμβάλουν οικονομικά για την αγορά
μοτοσυκλετών για τους ιερείς της Κένυας.
Έτσι, σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, ο
Επίσκοπος μάζεψε μέσω του Ορθόδοξου Χριστιανικού Ιεραποστολικού Κέντρου
με την παράκληση ν’ αγοραστούν αποκλειστικά μοτοσυκλέτες για τους
ιερείς της Κένυας, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που κατοικούν στις πιο
απομακρυσμένες και μη προσβάσιμες περιοχές με άλλο μέσο κίνησης.
Οι μοτοσυκλέτες ήδη στη Δυτική Κένυα και
στο Νιέρι έχουν αγοραστεί. Αυτές τις μέρες πηγαίνω προσωπικά και δίνω
στους δικαιούχους ιερείς ανά μία για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τα
ιερατικά και ποιμαντικά τους καθήκοντα. Σε κάθε περίπτωση γίνεται ειδική
τελετή και η νενομισμένη ευχή.
Με τον τρόπο αυτο επισφραγίζεται με ένα
ακόμα ιδιαίτερο τρόπο η ιερότης της αποστολής του κάθε ιερέα στον
συγκεκριμένο τόπο της διακονίας του.
Η χαρά όλων ήταν απερίγραπτη. Εκεί που
ταλαιπωρούνταν και χρειαζόντουσαν να σπαταλήσουν ικανό χρόνο λόγω των
αποστάσεων, αφού έπρεπε να ψάξουν να βρουν ποιοςήταν ο συντομότερος
τρόπος μετάβασής τους, πάντα φυσικά με την κατάσταση των καιρικών
συνθηκών.
Με την αγορά των μοτοσυκλετών αυτών
ευκολύνθηκε στο μέγιστο το έργο των ιερέων μας εδώ στην Κένυα,
τουλάχιστο σ’ ένα αριθμό ιερέων που ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες και
τώρα θα ταλαιπωρούνται λιγότερο για την εξάσκηση των ιερών τους
καθηκόντων.
Μακάρι να βρεθούν κι άλλοι Σαμαρείτες ώστε να συμβάλουν σ’ αυτό το τόσο ιερό έργο της Εκκλησίας μας.
Σκέφτηκα ότι θα ήταν βοηθητικό και
ωφέλιμο εκτός από τις φωτογραφίες, που συνοδεύουν το σύντομο αυτό
κείμενο, ν’ ακούσουμε τους ίδιους αυτούς ιερείς να μας μιλούν για ένας ή
δύο γι’ αυτή ακριβώς την περίπτωση.
Η ταλαιπωρία ήταν μεγάλη. Έπρεπε να
διανύσω πολλά χιλιόμετρα με τα πόδια για να μπορέσεω να φτάσω στον χώρο
που θα τελούσα τη θεία λειτουργία.
Σε μέρες βροχερές και σε περίοδο
ανομβρίας έπρεπε να υποστώ όλες τις συνέπειες. Δεν είχα άλλη επιλογή.
Κουβαλούσα μαζί μου όλα τα απαραίτητα για την τέλεση της θείας
λειτουργίας.
Ήταν μια βασανιστική περιπέτεια που είχε
φυσικά ως τελικό σκοπό τον καθαγιασμό των ψυχών τόσων ανθρώπων που
λαχταρούσαν τη σωτηρία τους και την πνευματική τους άνοδο. Αυτή ήταν η
αποστολή μας κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Τώρα με τη χρήση των μοτοσυκλέτων που
παραλάβαμε αυτές τις μέρες, θα μπορέσουμε με άνεση να συνεχίσουμε το
Ευαγγελικό έργο ανάμεσα στους πιστούς μας και σ’ αυτούς που αναμένουν να
γνωρίσουν τον Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή τους.
Δοξολογούμε και ευχαριστούμε τον Κύριο που μας έδωσε τώρα αυτή την ξεχωριστή ευλογία και χαρά.
