Τη μνήμη του Αγίου Λουκιλλιανού και των συν αυτώ Μαρτυρησάντων τιμά σήμερα, 3 Ιουνίου, η Εκκλησία μας. Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν». Δηλαδή, εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά από το Θεό.
Όταν, λοιπόν ο Λουκιλλιανός, άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό
κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια, η θεία χάρη δημιούργησε μέσα του
πραγματικό σεισμό. Γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές
του πεποιθήσεις, που τόσο βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα
γεροντικά του μάτια άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη
του στο Χριστό.
Προσπάθησε, μάλιστα, να φέρει με το κήρυγμα του και άλλες ψυχές σ’ Αυτόν. Το
γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη Λιβάνια. Με θάρρος ο Λουκιλλιανός
ομολόγησε μπροστά του το Χριστό. Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και από τους
ειδωλολάτρες ιερείς, που θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας
τους, διέταξε και τον βασάνισαν.
Έπειτα τον έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά δυνατή βροχή έσβησε τη
φωτιά. Τότε τον έστειλαν στο Βυζάντιο, όπου ο Λουκιλλιανός αξιώθηκε να
μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο.
Στη φυλακή μέσα ο Άγιος Λουκιλλιανός βρήκε τέσσερα παιδιά, τον
Κλαύδιο, τον Υπάτιο, τον Παύλο και τον Διονύσιο, που για τον ίδιο λόγο
ήταν φυλακισμένα και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν. Μετά τον θάνατο και του
Αγίου, η παρθένος Παύλη, πήρε τα Ιερά του λείψανα και τα ενταφίασε. Τότε όμως, συνελήφθη και αυτή, βασανίζεται σκληρά και στο τέλος αποκεφαλίζεται.
Απολυτίκιο:
Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Ως άστρον φαεινόν, εκ νυκτός τής απάτης, ώ Λουκιανέ, ευσεβώς αναλάμψας νομίμως ηγώνισαι καί τόν δόλιον έκτεινας, όθεν πρέσβευε σύν τή θεόφρονι Παύλη καί τοίς τέσσαρσι παισί Χριστώ, αθλοφόρε, υπέρ τών ψυχών ημών.
Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Ως άστρον φαεινόν, εκ νυκτός τής απάτης, ώ Λουκιανέ, ευσεβώς αναλάμψας νομίμως ηγώνισαι καί τόν δόλιον έκτεινας, όθεν πρέσβευε σύν τή θεόφρονι Παύλη καί τοίς τέσσαρσι παισί Χριστώ, αθλοφόρε, υπέρ τών ψυχών ημών.
