Διακόνου Χαρίτωνα Θεοδώρου
Πρωτότυπο Κείμενο
Εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος Ἁγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν.Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ· ἐν γὰρ τῷ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον.Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα· τὸν δὲ βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. Ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι’ ὃν τὰ πάντα καὶ δι’ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.
Νεοελληνική Απόδοση
Διότι εὰν ο λόγος, ο οποίος κηρύχθηκε δι’ αγγέλων, είχε κύρος καὶ κάθε παράβασις καὶ παρακοὴ έλαβε δικαίαν ανταπόδοση, πώς θὰ ξεφύγουμε εμείς, εὰν δείξουμε αμέλεια διὰ μίαν τόσον μεγάλη σωτηρία; Η σωτηρία αυτὴ άρχισε νὰ κηρύττεται απὸ τὸν Κύριον, έπειτα μας βεβαιώθηκε απὸ εκείνους ποὺ τὴν άκουσαν, καὶ ο Θεὸς προσέθετε τὴν μαρτυρία του μὲ σημεία καὶ τέρατα καὶ μὲ διάφορα θαύματα καὶ μὲ διαμοιρασμὸ χαρισμάτων τού Αγίου Πνεύματος σύμφωνα μὲ τὴν θέληση του. Διότι ο Θεὸς δὲν υπέταξε εἰς αγγέλους τὸν μέλλοντα κόσμο, διὰ τὸν οποίον μιλάμε. Διαβεβαίωσε τούτο ένας ποὺ λέγει κάπου, Τί είναι ὁ άνθρωπος, ώστε νὰ τὸν θυμάσαι, ή τί είναι ὁ υιὸς του ανθρώπου ώστε νὰ τὸν προσέχεις;Τὸν έκαμες δι’ ολίγον χρόνον κατώτερο απὸ τοὺς αγγέλους, μὲ δόξα καὶ τιμὴ τὸν στεφάνωσες καὶ τὸν έκανες κυρίαρχο τών έργων σου. Όλα τὰ υπέταξες κάτω απὸ τὰ πόδια του. Αφού λοιπὸν υπέταξε όλα εἰς αυτόν, δὲν άφησε τίποτα ανυπότακτο εἰς αυτόν. Αλλὰ τώρα δὲν βλέπουμε ακόμη νὰ έχουν όλα υποταχθεί εἰς τὸν άνθρωπο.Βλέπουμε όμως τὸν Ιησού, ο οποίος έγινε δι’ ολίγον χρόνο κατώτερος απὸ τοὺς αγγέλους, διὰ νὰ γευθεί, διὰ της χάριτος του Θεού, θάνατο διὰ κάθε άνθρωπον, νὰ είναι στεφανωμένος μὲ δόξα καὶ τιμή, λόγω του παθήματος του θανάτου. Διότι ήταν πρέπον δι’ αυτόν, διὰ τὸν οποίον καὶ διὰ του οποίου υπάρχουν τὰ πάντα, προκειμένου νὰ φέρει πολλοὺς υιοὺς εἰς τὴν δόξα, νὰ κάνει τὸν αρχηγὸν της σωτηρίας των τέλειον διὰ τών παθημάτων.
