π. Σπυρίδων Σκουτής
Αν έχεις γίνει παππούς ή γιαγιά, να αγαπάς τα παιδιά και τα εγγόνια σου, αλλά από απόσταση και με διάκριση.
Μην μπαίνεις ούτε στο ζευγάρι, ούτε στη διαπαιδαγώγηση του εγγονού σου σαν να είναι δικό σου παιδί. Μην προσπαθείς να ξαναζήσεις τη ζωή που ίσως δεν έζησες μέσα από το εγγόνι σου, που ίσως έχει και το όνομά σου. Άφησε τα παιδιά και τα εγγόνια στην ηρεμία τους.
Να είσαι κοντά με προσευχή, διάκριση και αγάπη. Όχι με επιθετική ή κτητική αγάπη. Με αγάπη ήρεμη και διακριτική. Η περίοδος αυτή είναι μια ευκαιρία να δουλέψεις περισσότερο πνευματικά και ίσως να μεταμορφώσεις τη σχέση με τον άνθρωπό σου (αν είναι στη ζωή).
Μην γίνεις φορτικός άνθρωπος. Μην κάνεις παρατηρήσεις ή δίνεις συμβουλές χωρίς να σου το ζητήσουν, με το επιχείρημα ότι εσύ ξέρεις διότι τα έχεις περάσει. Δεν βοηθάς με αυτόν τον τρόπο.
Το εγγόνι σου είναι παιδί των παιδιών σου. Όχι δικό σου παιδί. Μην προσπαθήσεις να αντικαταστήσεις τη μητέρα η τον πατέρα του εγγονού σου. Μην μπεις ποτέ ανάμεσα στο ζευγάρι και γίνεις αιτία να ανάψει φωτιά ώστε να καταστραφεί ένα σπίτι.
Προσπάθησε από την άλλη να μην σ’ εκμεταλλευτούν τα παιδιά ή τα εγγόνια σου ένεκεν της αγάπης και της αδυναμίας που τους έχεις.
Το
βλέπουμε αυτό καθημερινά, με αποτέλεσμα τα παιδιά να προσάπτουν ενοχές
στους ηλικιωμένους γονείς για να τους κάνουν ό,τι θέλουν, ιδιαίτερα ό,τι
έχει να κάνει με τη φροντίδα των εγγονών. Θέλει κι αυτό λιγάκι προσοχή.
Να θυμάσαι. Ο πνευματικός άνθρωπος, ο άνθρωπος της αγάπης, δεν κάνει θόρυβο. Δεν ανακατεύεται εκεί που δεν τον σπέρνουν. Δεν πάει να το παίξει κάποιος.
Ο
πνευματικός άνθρωπος ενεργεί και φανερώνει τον Χριστό και την αγάπη
αυτού με τρόπο διακριτικό και ιδιαίτερο. Με ένα τρόπο που το ομολογούν
οι άλλοι και όχι ο ίδιος.
Αγάπη λοιπόν με διάκριση και απόσταση . . .
Ας είμαστε προσεκτικοί . . .
