Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

 

 Βρισκόμαστε στη Μόσχα, τη δεκαετία του 1980. Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να ξαφνικά ο παπάς βρίσκεται εκεί μόνος με μόνο τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

– Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.

Ο παπάς τα έχασε.

– Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

– Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με τη γυναίκα που τον κάλεσε.

Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.

Να, αυτή!

– Ποια αυτή; Ξέρεις τι λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!

Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί.
και μετά, κοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον Ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ρώσου ιερέα Dimitri Doudko