Οι Πατέρες μάς ομολογούν ότι ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να δεχτεί το Θεό μέσα του, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, και με μια απλή κίνηση της ψυχής του: όταν κοιτάξει τον άλλο με συμπάθεια, με γλυκύτητα, με αγάπη. Και μόνο αυτή η κίνηση της ψυχής μπορεί να σε καταστήσει Θεοφόρο.

Και πάλι, μπορεί να χάσεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος εάν, ας πούμε, κινηθείς με πικρία για τον άλλον άνθρωπο. Μπορεί να μην του πεις τίποτα αλλά ο τρόπος σου, το ύφος σου, η διάθεσή σου να είναι πικρή και σε εγκαταλείπει ο Θεός.

Διότι ο Θεός δεν μπορεί να ταυτιστεί με την πικρία, με την κακία.

Δεν ταυτίζεται ο Θεός με αυτά τα πράγματα.

Πίεσε τον εαυτό σου, δίδαξε τον εαυτό σου, λένε οι Πατέρες, βίασε τον εαυτό σου υπέρ τη δύναμή του. Πιάστον από το λαιμό (τον εαυτό σου) και κάτσε τον εκεί και πες του: «θα μιλήσεις έτσι που σου λέω εγώ, όχι όπως εσύ θέλεις!»

Άνοιξε το στόμα σου και πες ένα λόγο καλό του άλλου ανθρώπου.

Πες ένα συγνώμη στον άλλον άνθρωπο.

Μίλα καλά στον άλλο άνθρωπο.

Καταπίεσαι τον εαυτό σου!

Εδώ είναι που χρειάζεται πραγματικά βία, καταπίεση.. Και το λέω εν πάση συνειδήσει του βάρους της λέξεως.