Ειλικρινής φιλος είναι εκείνος που, στην ώρα του πειρασμού, συμμερίζεται τις θλίψεις, τίς ανάγκες και τις συμφορές πού φέρνει η κάθε περίσταση στον πλησίον, σαν νά είναι δικές του, μέ τρόπο αθόρυβο καί ειρηνικό.
«Φίλος πιστός, σκέψη κραταιά» (Σοφ. Σειρ. 6.14), επειδή και στην ευημερία του φίλου είναι σύμβουλος αγαθός καί συμπαραστάτης ολόψυχος, καί στή δυστυχία του πραγματικός βοηθός καί υπερασπιστής πού συμπάσχει απόλυτα.
Μόνο όσοι τηρούν πιστά τις εντολές του Θεού και είναι γνήσιοι μύστες των θείων κρίσεων, δεν εγκαταλείπουν τους φίλους πού πειράζονται με παραχώρηση του Θεού. Οι καταφρονητές όμως των εντολών και αμύητοι στα θεία κρίματα, όταν ο φίλος ευημερεί, απολαμβάνουν μαζί του, ενώ, όταν ταλαιπωρείται απο τους πειρασμούς, τον εγκαταλείπουν. Κάποτε μάλιστα συμμαχούν και με τους εχθρούς του.
