Ο πειρασμός
όταν «χτυπάει» τον άνθρωπο δεν χρησιμοποιεί μόνο τις αδυναμίες και τα
πάθη του, αλλά και τα προτερήματά του, τους καλούς λογισμούς του και τις
σκέψεις του. Αυτό είναι και το πιο ισχυρό του όπλο, γιατί παγιδεύει τον
άνθρωπο μέσω του λογισμού, με την πρόφαση ότι σκέφτεται για κάτι καλό,
χωρίς να τον αφήνει να σκεφθεί και να καταλάβει την παγίδα που του έχει
στήσει.
Για
παράδειγμα, ένας νέος σκέφτεται και επιθυμεί να φτιάξει οικογένεια.
Αγαθή και πολύ καλή επιθυμία και σκέψη. Έρχεται ο πειρασμός και
χρησιμοποιεί για κάλυψη αυτήν την επιθυμία του νέου, τον μπερδεύει, του
θολώνει το μυαλό, ώστε να σταματήσει να προσεύχεται, με αποτέλεσμα να
χάσει την υπομονή του... Μετά όλα γίνονται πιο εύκολα! Αγχώνεται,
αδημονεί, ταράζεται, στεναχωριέται, απελπίζεται, με τελικό στάδιο την
κατάθλιψη!
Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση φανερώνει την απομάκρυνσή του από τον Θεό!
Κοντά στον Θεό μόνο γαλήνη, σιγουριά και παραμυθία βρίσκει κανείς.
Όπως στο λιμάνι δεν υπάρχει κίνδυνος τρικυμίας, αλλά έξω από αυτό, έτσι
και κοντά στον Θεό δεν υπάρχει κίνδυνος ταραχής, μόνο μακριά από Αυτόν!
Το πρόσωπο του ανθρώπου είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Όταν η ψυχή είναι
ταραγμένη και απελπισμένη σκοτεινιάζει το πρόσωπο και χάνει την λάμψη
του. Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος είναι σκοτεινός, πώς περιμένει να φανεί,
να τον δει κάποιος ή να δείξει σε κάποιον, την στιγμή που κυριαρχεί το
σκοτάδι επάνω του; Πώς περιμένει να εκπληρώσει τις επιθυμίες του, χωρίς
φως, μέσα στα σκοτάδια του;
Ο κόσμος μας σήμερα ζει μέσα στο σκότος, παντού απελπισία, ταραχή και
άγχος! Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσής μας από τον
Θεό! Βγάζοντας από την ζωή μας τον Χριστό, που είναι το Φώς, επικράτησε
το σκοτάδι.
Πρέπει να μάθουμε να προσευχόμαστε! Οι περισσότεροι, δυστυχώς, δεν
προσευχόμαστε, γιατί μας έχουν επηρεάσει τα καθημερινά προβλήματα και
ξεχνούμε την προσευχή που είναι η είσοδός μας στο λιμάνι μας, τον Θεό!
Μένουμε μεσοπέλαγα, άπρακτοι, έρμαιοι στα μανιασμένα κύματα,
δικαιολογώντας πάντα τον εαυτό μας...«είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από
αυτήν την κατάσταση»!
Κανείς δεν αντιλέγει ότι είναι δύσκολη η κατάσταση, όχι όμως ακατόρθωτη!
Μόνο με την προσπάθεια και τον κόπο ξεφεύγει κανείς από την φουρτούνα,
αν θέλει να μπει σε λιμάνι!
Για να φωτίσουμε τον κόσμο μας, θα πρέπει να ανάψει ο καθένας το φως της ψυχής του!
Ας κάνουμε επανεκκίνηση στην ζωή μας, μην μένουμε στην δυσκολία των
καταστάσεων, αλλά μέσα από την δυσκολία να προσπαθήσουμε για τον σκοπό
μας, το λιμάνι μας!
Όταν αγαπάς το σκοπό σου τότε ο αγώνας και η προσπάθεια γίνεται πιο
όμορφος, έρχεται το χαμόγελο και φωτίζει ξαφνικά το πρόσωπο, ώστε να
φέγγει και τον δρόμο που διαβαίνεις!
Ας μη ψάχνουμε λύσεις μέσα στα σκοτάδια μας! Απόλυτα ελεύθεροι είμαστε
να επιλέξουμε αν θέλουμε ή όχι την λύση. Λύση χωρίς κόπο και προσπάθεια
δεν γίνεται, η επιθυμία όμως για το αποτέλεσμα μετριάζει τον κόπο και
ενισχύει την προσπάθεια.
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου
+Αρχ. Βαρθολομαίος
