Ο άλλος δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει
την πείνα και την δίψα μας για το τέλειο και απόλυτο. Ο άλλος είναι ο
σύντροφος της ζωής μας και σε καμία περίπτωση ο Θεός μας. Όταν ζητάς την
τελειότητα στην συντροφική σου ζωή δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά να την
καταστρέφεις.
Ο σύντροφος σου δε μπορεί να είναι
τέλειος, γιατί απλά είναι άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρεις
την ομορφιά του, μακριά από παραμυθένιες και φαντασιακές διηγήσεις. Να
δεις και να αγαπήσεις το όμορφο χωρίς να είναι τέλειο.
Μπορείς
να αγαπάς τον άλλο όταν δακρύζει; Όταν πέφτει και ραγίζει; Όταν γελά
και φωνάζει δυνατά παρόν στην ζωή; Μα κι όταν φοβάται και κρύβεται στην
μοναξιά και την σιωπή; Μπορείτε και οι δυο να διαχειριστείτε λειτουργικά
τις σκιές και τα σκοτάδια σας; Τότε θα ζήσετε μαζί πολλά και όμορφα
χρόνια. Τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν οι νίκες αλλά οι αγώνες τους.
Άλλωστε η αγάπη έχει πάντα ένα
μεταφυσικό βάθος. Δεν αγαπώ με το μυαλό, αλλά με την καρδιά. Σ’ αγαπώ
γιατί είσαι εσύ. Γιατί η απουσία σου με πονάει πολύ περισσότερο από τα
λάθη σου. Γιατί μπορώ να σε συγχωρήσω αλλά δεν μπορώ να μην σε έχω.
Είναι η μοναδικότητα της παρουσίας του άλλου που τρέφει την αγάπη και
όχι η τελειότητα. Άλλωστε ο Χριστός και το είπε και το φανέρωσε, η αγάπη
είναι σταυρός με γεύση αναστάσεως.
