«O Χριστιανός μπροστά στις ανθρώπινες απολαύσεις», ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους.
Η αντίληψη ότι ο Χριστιανός, ο «άνθρωπος της Εκκλησίας» δεν έχει δικαίωμα να «γλεντήσει τη ζωή του» φαίνεται ότι δεν έχει βάση…
αν και είναι διαδεδομένη η αντίληψη αυτή, τόσο σε εντός όσο και εκτός της Εκκλησίας ανθρώπους, ώστε να μεταγγίζει την αίσθηση μιας ζωής χωρίς χαρά και χωρίς απόλαυση των ανθρωπίνων απολαύσεων. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;
αν και είναι διαδεδομένη η αντίληψη αυτή, τόσο σε εντός όσο και εκτός της Εκκλησίας ανθρώπους, ώστε να μεταγγίζει την αίσθηση μιας ζωής χωρίς χαρά και χωρίς απόλαυση των ανθρωπίνων απολαύσεων. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;
Ο Χριστός συμμετείχε στις εκδηλώσεις χαράς των ανθρώπων και, ασφαλώς,
χαιρόταν και ο ίδιος. Η παρουσία του στο γάμο της Κανά και η επέμβασή
του με τη μετατροπή του νερού σε κρασί για να συνεχίσει το γλέντι,
δείχνει το πόσο θέλει να διασκεδάζουν οι άνθρωποι.
Ο ίδιος αποδέχεται το χαρακτηρισμό που του έλεγαν ότι είναι «φάγος
και οινοπότης», κατηγορώντας τον, βέβαια, ως «τελωνών φίλο και
αμαρτωλών».
Ασφαλώς, σε όλες τις ενέργειές μας ο διάβολος καραδοκεί για να μας
οδηγήσει στην αμαρτία, με στόχο να μας στερήσει τη χαρά και την ειρήνη
που αναπόφευκτα φέρνει μέσα μας η διάπραξή της όπως και η επιθυμία της.
Όμως αυτό θα πρέπει να σημαίνει την παραίτηση από τις απολαύσεις της
ζωής, που ο Θεός μας χαρίζει για να χαιρόμαστε;
Η Ορθοδοξία, που διασώζει το ορθό ήθος και τον ορθό τρόπο ζωής, δεν
προβάλλει στους ανθρώπους βασανιστικά διλήμματα αν πρέπει ή όχι να
διασκεδάζουν, να τραγουδούν ή να χορεύουν, να πίνουν κρασί ή όχι. Όλα
είναι καλά αν γίνονται με μέτρο και συνετά.
Άλλωστε, η διασκέδαση βοηθά να εκτονωθεί ο άνθρωπος από την πίεση και
τα προβλήματα της καθημερινότητας, να επικοινωνήσει με τον συνάνθρωπό
του μ’ ένα άλλο τρόπο, να αισθανθεί τη φύση του ως ευλογία και να δει τη
ζωή με άλλο φακό.
Στο Γεροντικό αναφέρεται η περίπτωση του Αγίου Αντωνίου που
«χαριεντίζετο», χαιρόταν δηλαδή με τους μαθητές του παίζοντας κάποιο
παιχνίδι στην έρημο που ασκήτευαν. ΄Ενας κυνηγός έτυχε να βρεθεί εκεί
και βλέποντάς τον σκανδαλίστηκε. Ο Μ. Αντώνιος, γνωρίζοντας το λογισμό
του κυνηγού, του ζήτησε να τεντώσει το τόξο που κρατούσε. Κι όταν του
έλεγε «κι άλλο, κι άλλο», αυτός αντίτεινε ότι θα κοπεί. Τότε ο σοφός
Γέροντας και όντως Μέγας του θύμισε πως «χρειάζεται κάπου-κάπου να
συγκαταβαίνουμε στα ανθρώπινα, γιατί υπάρχει κίνδυνος με το τέντωμα να
σπάσει ο άνθρωπος».
Ο Χριστός, ως Θεός και άνθρωπος, μας έδειξε με τη ζωή Του πώς
μπορούμε να ζούμε για να απολαύσουμε τη ζωή και πώς μπορούμε να
πορευτούμε στην άλλη ζωή με λαχτάρα αιωνιότητας. Γιατί κανείς δεν μπορεί
να χαρεί την άλλη, αν δεν χάρηκε αυτή ως δώρο Θεού.
Οι όποιες δοκιμασίες ή πόνος, δε μας στερούν τη χαρά της σχέσης με το
Χριστό αλλά, απεναντίας, τη σταθεροποιούν και την ωριμάζουν ως μέσα που
αποβάλλουν το ψεύτικο.
Η απόλαυση των ανθρωπίνων μπορεί να γίνει μέσο ευχαριστίας και πιο
δυνατής σχέσης με το Χριστό, που η παρουσία Του ανάμεσά μας μάς
ελευθέρωσε από την υποκρισία, την ψεύτικη ζωή, την υλιστική προσκόλληση,
χαρίζοντάς μας τη χαρά, την απόλαυση, την ελευθερία, ως τέκνα Θεού
ζώντος.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
